Του Αγίου Νικολάου

Οι γιορτές άλλο δεν είναι παρά σημεία αναφοράς στη ροή του χρόνου. Κάτι κλαράκια στις όχθες του ορμητικού ποταμού της καθημερινότητας, που μας δίνουν την ευκαιρία να πιαστούμε λιγάκι, να πάρουμε λίγες -μα απολύτως απαραίτητες- ανάσες και να συνεχίσουμε το ταξίδι. Να ξορκίσουμε με ευχές την αναπότρεπτη φθορά. Άλλωστε, τι είναι τα "χρόνια πολλά"; Ένα ξόρκι κατά της αρρώστιας. Της αναποδιάς. Του κακού. Η απολύτως απαραίτητη υπενθύμιση ότι σε τούτη την περιπέτεια υπάρχουν συνταξιδιώτες που αγωνιούν αν σου φτάνουν οι ανάσες για να συνεχίσεις. Αν κατάφερες να ξεπεράσεις εκείνο το μικρό καταρράκτη που έτυχε να συναντήσεις. Ή την άλλη στροφή, που 'ταν τόσο απότομη, που ήταν πιθανό να πεταχτείς με τη φορά του ρέματος εκτός και πια να μην μπορείς να συνεχίσεις το ταξίδι. Είναι βέβαιο ότι αυτή η διαδικασία δεν έχει ιδιαίτερη χρηστική αξία. Η ροή του χρόνου δεν αλλάζει στο ελάχιστο όσες ευχές κι αν ειπωθούν. Ο ποταμός συνεχίζει την πορεία του και σε ομαλές συνθήκες και σε διαδρομές που μπορούν να χαρακτηριστούν εξαιρετικά επικίνδυνες. Είναι δε και φορές που ο κίνδυνος δεν αφορά προσωπικά τον συνταξιδιώτη.

Είναι συγκυρίες σαν και τούτη που ζούμε στα χρόνια των τροϊκανών, που η διαδρομή καθίσταται επικίνδυνη για όλους. Ή για σχεδόν όλους. Η ροή του ποταμού στο σύνολό του διακόπτεται από έναν ορμητικό καταρράκτη τόσο απότομο, που πια δεν μπορείς να ξέρεις πόσοι θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τη δοκιμασία. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πολλοί θα τσακιστούν στα βράχια. Πολλοί θα ξεμείνουν από δυνάμεις.

Σε τέτοιες στιγμές είναι που η αξία των ευχών, της αλληλεγγύης στον πλησίον πολλαπλασιάζεται. Σε τούτη τη συγκυρία η προετοιμασία ξεκίνησε από χθες. Το λοιπόν φορώ το καλύτερο χαμόγελο που διαθέτω στις αποσκευές μου, το ένδυμα που απαιτεί η περίσταση και δέχομαι ευχές.

Είναι του Αγίου Νικολάου, που πάει να πει ότι εγώ και πολλές χιλιάδες συνάνθρωποι ετούτου του μικρού πλανήτη που έτυχε να φέρουν το ίδιο όνομα δεχόμαστε ευχές. Δίχως φειδώ. Δίχως μέτρο. Εξάλλου, στις ευχές δεν επιβάλλεται ΦΠΑ, ούτε τίθενται όροι από κουστουμαρισμένα κοράκια Βρυξελλών για το καλό μας. Ακόμα.

Μην καθυστερείτε. Να τους προλάβουμε όσο είναι ακόμα καιρός.

Νίκος Σπιτσέρης