Ήταν ένα τρελόπαιδο από τη Θάσο. Ημιονηγός ήταν η ειδικότητά του στο στρατό. Μουλαράς, δηλαδή. Ήταν τρελός όνομα και πράμα. Με μια τρέλα γλυκιά, με την οποία αψηφούσε τη στρατιωτική ιεραρχία σε καιρούς δύσκολους. Υπηρέτησε τη θητεία του εκείνα τα ταραγμένα χρόνια λίγο μετά τον εμφύλιο. Το τρελόπαιδο από τη Θάσο ούτε είχε ιδέα, ούτε νοιαζόταν για τα πολιτικά. Η τρέλα του όμως ήταν ανατρεπτική από τη φύση της. Δεν χαμπάριαζε από πειθαρχίες και τέτοια. Όταν του την έδινε, έφευγε με άδειες από τη σημαία. Άλλοτε για κάνα γλέντι τρικούβερτο με κιλά κρασί μέχρι πρωϊας. Άλλοτε για μια γκόμενα. Άλλοτε γιατί είχε νοσταλγήσει το νησί του. Έφευγε έτσι απλά. Όταν γυρνούσε ηχούσαν οι "καμπάνες": 20 ημέρες φυλακή, 30 ημέρες φυλακή. Οι ποινές που είχε μαζέψει κάνανε δυο-τρεις θητείες μαζί. Μα, αυτός απτόητος. Όχι, πως ήθελε να εκπέμψει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα, αλλά την πειθαρχία δεν την μπορούσε. Ήταν ανυπάκουος με έναν τρόπο φυσικό.
- Δεν θα απολυθείς ποτέ, του 'λεγε ένα υπάκουο παιδί από τα μέρη του, που ήταν στρατιώτης υποδειγματικός.
- Θα απολυθώ νωρίτερα από σένα, του αντέτεινε κοροϊδευτικά έτσι για να τον πικάρει και συνέχιζε απτόητος τα κατορθώματά του.
Ωσπου έφτασε η στιγμή της δικαίωσης. Ήταν μια άσκηση δύσκολη σε κάτι υψώματα. Το τρελόπαιδο ανέλαβε να φορτώσει τα καζάνια στα μουλάρια για να ταϊσει τη μονάδα. Μα η διαδρομή ήταν δύσκολη πολλή. Τόσο, που κάποια στιγμή ο διοικητής έδωσε διαταγή να χυθεί το φαϊ γιατί τα μουλάρια δεν θα μπορούσαν να τα καταφέρουν. Σιγά μην το 'χυνε.
- Και τι θα φάνε τα παιδιά; είπε και παράκουσε τη διαταγή κατά πώς το συνήθιζε. Η ανάβαση ήταν δύσκολη και το ζεστό φαϊ από τα καζάνια που χυνόταν, έγδαρε τα μουλάρια.
Στο μεταξύ, κάποιοι άσπονδοι εχθροί του διοικητή έμαθαν για τη διαταγή και φρόντισαν να τον καρφώσουν. Με εντολή άνωθεν διατάχθηκε συσσίτιο. Ο διοικητής κέρωσε. Κάλεσε τον μουλαρά. Αυτός πήγε, βέβαιος ότι κάποιος τον ρουφιάνεψε γιατί πλήγωσε τα μουλάρια.
- Στο πρόλαβαν κυρ-διοικητά; παραπονέθηκε. Τα μουλάρια, θα βλέπουμε ή τα φαντάρια;
Αποσβολωμένος ο διοικητής δεν μπορούσε να καταλάβει τι του έλεγε. Επιστρατεύοντας όση ψυχραιμία του απέμενε, τον ρώτησε αν εννοεί αυτά που λέει.
- Υπάρχει συσσίτιο, τον ρώτησε ξέπνοος.
- Βεβαίως και υπάρχει κύριε διοικητά, του απάντησε.
Λίγο αργότερα σάλπισε συσσίτιο. Το τρελόπαιδο μοίρασε το φαϊ που με την τρέλα του ανέβασε στο βουνό. Η φυλακή σβήστηκε και απολύθηκε κανονικά. Κουνώντας το απολυτήριο μπρος στη μούρη του πειθαρχημένου συγχωριανού του.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου