Το μόνο καλό μέσα σε τούτο το ζόφο της κρίσης, που θέτει υπό αμφισβήτηση ένα επίπεδο ζωής, που θεωρούσαμε κατακτημένο, παρά τις όποιες στρεβλώσεις και υπερβολές, είναι πως πια είτε το θέλουμε είτε όχι θα στραφούμε στην ουσία των πραγμάτων. Σε όλα εκείνα που συνιστούν ποιότητα ζωής, αλλά δεν αγοράζονται ούτε τοις μετρητοίς, ούτε επί πιστώσει. Σε μια καλημέρα παραπάνω και σε ένα χαμόγελο, που δεν στοιχίζουν. Στη σημασία της ύπαρξης ελεύθερων χώρων για σεργιάνι. Σε μια πιο ανθρώπινη ζωή, που ούτε έχει, ούτε είχε ποτέ σχέση με τα κυβικά του λαμαρινένιου κουτιού που περιέβαλε τη ματαιοδοξία μας. Όλα αυτά μπορούν να βρουν εφαρμογή στα νέα μεγάλα έργα. Τις νέες μεγάλες παρεμβάσεις και δη τις οικιστικές, όπως το Σχέδιο Πόλης Περιγιαλίου, που όπως επισήμως ανακοινώθηκε χθες από τον δήμαρχο Καβάλας Κωστή Σιμιτσή υπογράφηκε πια από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και οσονούπω ξεκινά.
Οι αρνητικές συνέπειες της κρίσης είναι δεδομένες. Ακόμα κι αν αρθεί και το εμπόδιο της τελευταίας ένστασης είναι ένα ερώτημα πού θα βρεθούν τα χρήματα για τα έργα υποδομής. Για τους δρόμους, τις πλατείες και τα δίκτυα αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού. Επίσης, ένα ερώτημα προς απάντηση πλέον είναι και η δυνατότητα των δικαιούχων να επωφεληθούν την ευκαιρία και να χτίσουν. Δέκα χρόνια πριν, οι εργολάβοι θα έσπευδαν να ανεγείρουν νέες πολυκατοικίες ανταποκρινόμενοι στη ζήτηση, που είναι βέβαιο πως θα υπήρχε. Οι υποψήφιοι αγοραστές θα έσπευδαν στις τράπεζες για στεγαστικά δάνεια. Οι τράπεζες από την πλευρά τους δε θα έμεναν πολύ στα τυπικά. Θα έδιναν με σχετική ευκολία τα δάνεια, και με κλειστά μάτια εάν επρόκειτο για δημοσίους υπαλλήλους.
Πλέον, τα πάντα έχουν αλλάξει. Οι εργολάβοι έχουν πολλά απούλητα ακίνητα, που κανείς δεν θέλει να αγοράσει. Το όνειρο του νεοέλληνα για ένα κεραμίδι φαντάζει πια άπιαστο στις περισσότερες περιπτώσεις. Μα ακόμα και για τους τολμηρούς, οι στρόφιγγες των τραπεζών είναι ερμητικά κλειστές.
Το καλό, γιατί ουδέν κακόν αμιγές καλού, είναι πως θέλοντας και μη όλοι οι εμπλεκόμενοι θα ανακαλύψουν την αρετή του μέτρου. Την επιστροφή σε κατασκευές ανθρώπινες και όχι "φαραωνικές" και κακόγουστες, ενώ ο περιορισμός ενός εκάστου στα κυβικά του θα περιορίσει τις ιμπεριαλιστικές τάσεις εναντίον των κοινοχρήστων χώρων. Αρκεί να μην αντιδράσουμε σαν τον άρρωστο που εντός του Νοσοκομείου αναθεωρεί τα πάντα και μόλις παίρνει το εξιτήριο κάνει με εκνευριστική συχνότητα τα ίδια λάθη, που υποτίθεται είχε αναθεωρήσει.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου