Ένα πλυσταριό το όνειρό της. Τότε, λίγα χρόνια πριν κυκλοφορήσουν στην Ψωροκώσταινα τα πλυντήρια. Εβαζε συχνά πλύσεις στα καζάνια της αυλίτσας του σπιτιού, όπου πρωτομπήκε νύφη κάπου στην Αγιά Βαρβάρα και όταν έβρεχε δεν προλάβαινε να μαζέψει καζάνια και ρούχα απλωμένα. Δοκίμασε πολλά. Σκέπαζε τα απλωμένα ρούχα με κάτι νάυλον, μα και πάλι μισή δουλειά γινόταν. Κι αυτή γινόταν μούσκεμα. Ασε που καμμιά φορά σωνόταν το νερό στα καζάνια και καίγονταν τα σεντόνια. Αρπαζε τότε το ψαλίδι, τά 'κανε κομμάτια και τα πετούσε στα σκουπίδια πριν το πάρει χαμπάρι ο σύζυγος. Σιγά μην απολογούνταν κιόλας. Μα συχνά-πυκνά γυρνούσε το κεφάλι προς τον ουρανό και προσευχόταν στην Παναγιά να αξιωθεί κάποτε να αποκτήσει ένα πλυσταριό. Ένα μέρος δικό της, κατάδικό της, όπου να μπορεί να πλένει χωρίς να βρέχεται. Μα και να μπορεί να επιτηρεί καλύτερα τα καζάνια.
Ο βιοπαλαιστής σύζυγος τα κατάφερε από τα πρώτα χρόνια του γάμου. Δούλευε απ' το πρωί ίσαμε το βράδυ, έκανε δυο και τρεις δουλειές παράλληλα, τόλμησε να πάρει κι ένα δάνειο απ' την τράπεζα κι έβαλε μπροστά ένα μοντέρνο σπίτι σ' άλλη γειτονιά. Με την κουζίνα του, την τουαλέτα του τη μοντέρνα, το μεγάλο σαλόνι και κρεβατοκάμαρες δυο: για τα παιδιά και το αντρόγυνο. Σαν προχώρησε η δουλειά, την κάλεσε να καμαρώσει, μα και να κάνει κάποιες παρατηρήσεις στα μαστόρια.
Μα αυτή δεν ασχολήθηκε με λεπτομέρειες. Ανέβηκε γοργά τα σκαλιά, άφησε πίσω της κουζίνες και σαλόνια κι ανέβηκε στην ταράτσα για να δει το πλυσταριό της. Εδωσε οδηγίες να φτιάξουν μια μεγάλη γούρνα για να πλένει τα παντελόνια, έστρεψε το κεφάλι στον ουρανό κι ευχαρίστησε την Παναγιά.
Περάσαν χρόνια πολλά. Απέκτησε παιδιά κι εγγόνια. Κι άλλα σπίτια κι αυτοκίνητα. Μα αυτή μόνο στο πλυσταριό ευχαριστιέται. Όταν δεν πλένει, ασχολείται με τα λουλούδια της. Κι ευχαριστεί συχνά-πυκνά την Παναγιά που εισακούστηκε η ευχή της.
"Η κότα πίνει νερό κοιτάζει και το Θεό", μού 'πε φιλοσοφημένα τις προάλλες.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου