Η έντονη αντιπαράθεση μεταξύ του προέδρου του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ και της Γερμανίδας καγκελάριου Αγγελα Μέρκελ για την έκδοση ευρωομολόγου είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους επιχειρούν να υποβαθμίσουν τη διεθνή διάσταση της εν Ελλάδι οικονομικής κρίσης. Το ελληνικό αδιέξοδο είναι -εκτός των άλλων- παράπλευρη απώλεια της διεθνούς οικονομικής κρίσης, καθώς και των συνεπειών της ευρωπαϊκής πατέντας, μοναδικής στα διεθνή χρονικά, να υπάρχει κοινό νόμισμα (εθνική νομισματική μονάδα) χωρίς κοινούς κυβερνητικούς θεσμούς. Μα τούτο απλά δε μπορεί να λειτουργήσει. Είναι εξ ορισμού παρά φύσιν. Η επικράτηση των εθνικών νομισμάτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο τον 19ο αιώνα ήταν συνέπεια της συγκρότησης των εθνικών κρατών, που διαδέχθηκαν τις αυτοκρατορίες και συμπύκνωναν λεκτικά τις έννοιες έθνος και νόμος. Εθνικό νόμισμα, άρα θεσμική εξουσία. Στην περίπτωση του ευρώ, του ευρωπαϊκού νομίσματος δηλαδή, πανευρωπαϊκή θεσμική εξουσία δεν υπάρχει.
Οι οπαδοί της ιδέας μιας ενωμένης Ευρώπης όλου του πολιτικού φάσματος υποδέχθηκαν με θέρμη το ευρώ, ποντάροντας λογικά στην οικονομική και πολιτική ενοποίηση, που θα ήταν το φυσικό επόμενο βήμα. Υπολόγισαν ότι η ύπαρξή του θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ο καταλύτης των εξελίξεων σε θεσμικό επίπεδο, που θα δημιουργούσε μια ώρα αρχύτερα την Ενωμένη Ευρώπη, που ονειρεύονταν.
Μα τούτο δεν έγινε. Τα δημοσιονομικά αδιέξοδα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου υπό την πίεση του γερμανικού οικονομικού ιμπεριαλισμού αναδεικνύουν το μεγάλο κενό που υφίσταται σε θεσμικό επίπεδο. Κενό που συν τω χρόνω γίνεται χάσμα, που ακυρώνει το εγχείρημα μιας πραγματικά ενωμένης Ευρώπης. Οι επιπτώσεις θα είναι μοιραία πανευρωπαϊκές. Ήδη η μείωση των γερμανικών εξαγωγών τον Οκτώβριο είναι το μπούμερανγκ που προκάλεσε ο κυνισμός της Μέρκελ.
Από την άλλη πλευρά, οι διεθνείς διαστάσεις του προβλήματος δεν θα πρέπει να συσκοτίσουν τις δεδομένες και ασυγχώρητες ευθύνες του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Του εθνικού μας προβλήματος. Του πλιάτσικου που γίνονταν τόσα χρόνια στα νοσοκομεία, την αυτοδιοίκηση, την παιδεία, το κράτος συνολικά με τις αθρόες προσλήψεις παντού στο δημόσιο με μοναδικό στόχο τη διαιώνιση του πελατειακού δικομματικού συστήματος.
Μα ούτε να μας αποπροσανατολίζουν. Κανείς τροϊκανός δε θα νοιαστεί για το μέλλον ετούτου του τόπου. Οι "συνταγές" τους θα αφήσουν με μαθηματική ακρίβεια καμμένη γη. Γη δικιά μας, που οφείλουμε να υπερασπιστούμε με αγώνα εθνικό για την άρση των αμιγώς ελληνικών και πανευρωπαϊκό για την αντιμετώπιση των διεθνών διαστάσεων της κρίσης.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου