Χωματερή "η Ελλάς"

Είναι φορές, που μια εικόνα αρκεί για να καταδείξει το γενικότερο πρόβλημα ενός τόπου ή μιας ολόκληρης εποχής. Αρκεί φερ' ειπείν να δείξει κανείς μια οικογένεια με μικρά παιδιά που ζει σε παραγκούπολη για να μπορεί να βγάλει γενικότερα συμπεράσματα για τη χώρα ολόκληρη. Μια τέτοια εικόνα έδειξε για πολλοστή φορά χθες το πρωί ένα τηλεοπτικό κανάλι. Ουρές απορριμματοφόρων έξω από τη χωματερή των Λιοσίων στην Αττική να περιμένουν επί ώρες να αδειάσουν τα σκουπίδια. Το πρόβλημα είναι ότι λίγες μέρες πριν έληξε η σύμβαση 100 περίπου εργαζομένων, που ήταν απολύτως απαραίτητοι για τη λειτουργία της χωματερής και αντί οι συμβάσεις τους να ανανεωθούν ή να αντικατασταθούν εγκαίρως από μετατάξεις από άλλες υπηρεσίες, έμεινε η χωματερή με τους λίγους μόνιμους εργαζόμενους, που δεν αρκούν. Η διαχείριση των 9 περίπου τόνων σκουπιδιών που καταλήγουν κάθε μέρα στη χωματερή είναι αδύνατη με το υπάρχον προσωπικό, με συνέπεια για μια διαδικασία που διαρκεί περίπου 5 λεπτά, να απαιτούνται 5 και πλέον ώρες αναμονής.

Αλλά το χειρότερο είναι ότι πολλά απορριμματοφόρα φορτωμένα πηγαίνουν ως τη χωματερή και φορτωμένα γυρνούν. Έτσι, δεν μπορούν να πάρουν μέρος στην αποκομιδή των απορριμμάτων, αφού και την επομένη ο οδηγός πρωί-πρωί θα σταθεί στην ουρά έξω από τη χωματερή μήπως και καταφέρει να αδειάσει το όχημά του.

Αρκεί κανείς να λογαριάσει τα καύσιμα, που ασκόπως ξοδεύονται στο πήγαινε-έλα των απορριμματοφόρων, τα χαμένα μεροκάματα των οδηγών, αλλά και τα καυσαέρια με τα οποία ασκόπως επιβαρύνεται η ατμόσφαιρα από τα δρομολόγια από και προς τη χωματερή για να αντιληφθεί το μέγεθος της παθογένειας του ελληνικού δημοσίου.

Τίποτα από όλα αυτά δε θα γινόταν αν υπήρχε σχεδιασμός. Αν υπήρχε συντεταγμένη Πολιτεία, που θα ήξερε πότε λήγουν οι συμβάσεις των ανθρώπων και θα φρόντιζε εγκαίρως να τους αναπληρώσει πριν παρουσιαστεί το πρόβλημα. Αλλά συντεταγμένη Πολιτεία δεν υπάρχει. Κράτος οργανωμένο δεν υπάρχει. Μονάχα κάτι χαλαροί συνασπισμοί νομής της εξουσίας, που εναλλάσσονται στο ρόλο των κυβερνώντων, με κύριο αντικείμενο το βόλεμα και την αρπαχτή. Ανίκανοι να φροντίσουν για τα στοιχειώδη όπως η αποκομιδή των απορριμμάτων. Ζήτημα που αφορά και τις αυτοδιοικητικές αρχές, που επίσης βουλιάζουν στο ίδιο τέλμα.

Νίκος Σπιτσέρης