Ανεργία και επιχειρηματικότητα

Η αμέριστη και ομόθυμη συμπαράσταση του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας στους απεργούς και απολυμένους της εταιρίας «Μάρμαρα Καβάλας» ήταν και αναμενόμενη και απαραίτητη. Μα, θα αντιτείνει δικαίως κάποιος, τέτοιες αποφάσεις είναι εύκολες, εν τέλει ανέξοδες και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας. Άλλωστε, τι κόστος έχει να εκφράζει κανείς τη συμπαράστασή του σε απλήρωτους και άνεργους εργαζόμενους; Κανένα. Δηλώνεις εξαιρετικά προβληματισμένος, τονίζεις ότι η αυτοδιοίκηση πρέπει κάτι να κάνει, συγκροτείς και μια διαπαραταξιακή επιτροπή και το βράδυ κοιμάσαι ήσυχος, με καθαρή τη συνείδηση. Μα, από την άλλη αυτά τα αυτονόητα και ανέξοδα έχουν τη σημασία τους. Μπορεί μια-δυο ή πέντε αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων να μην ταράξουν ιδιαίτερα τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, που όπως εύστοχα τονίστηκε στη συνεδρίαση, δεν ανήκει στην κατηγορία των επιχειρηματιών που έχουν λυγίσει λόγω της κρίσης και για τούτο έχει αφήσει τους εργαζόμενους απλήρωτους επί 10 μήνες, αλλά σίγουρα τον ενοχλούν. Του μουντζουρώνουν το προφίλ.



Τον υποχρεώνουν –ενδεχομένως- να δώσει μιαν απάντηση. Να βρίσει. Να καλέσει τους συμβούλους του για να πουν δυο-τρεις κουβέντες για την εταιρία στην Καβάλα. Ενδυναμώνουν τη διαπραγματευτική θέση των εργαζομένων σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή.



Μα στο μεταξύ στο Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας, όπως και στους οργανισμούς αυτοδιοίκησης συνολικά, οφείλουν κάποια στιγμή να συζητήσουν σοβαρά το ζήτημα της υπανάπτυξης και της ανεργίας. Καλή η συμπαράσταση προς τους απεργούς και απαραίτητη, αλλά αυτό που ενδεχομένως μπορεί να κάνει τη διαφορά είναι η διαρκής παρέμβαση της αυτοδιοίκησης στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των προβλημάτων που οδηγούν στην υπανάπτυξη. Στην αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, που παραμένει ο μεγαλύτερος ίσως ανασχετικός παράγοντας της ανάπτυξης.



Μια επιτροπή επιχειρηματικότητας, που δεν θα λειτουργεί και θα παρεμβαίνει μόνο όταν ανακύπτουν προβλήματα, αλλά που θα βρίσκεται ανά πάσα στιγμή στο πλευρό των επιχειρηματιών ή όσων θέλουν να επενδύσουν για να τους βοηθά στην αντιμετώπιση προβλημάτων. Ένας μηχανισμός δηλαδή που θα λειτουργεί προληπτικά και δεν θα κινητοποιείται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων όταν αυτά φτάνουν στην επίσχεση εργασίας και τις απολύσεις.



Μπορεί τούτο να φαντάζει πολυτέλεια καθώς η κρίση φτάνει στο ζενίθ και η χώρα καταρρέει, αλλά η μοναδική ίσως απάντηση είναι ο προγραμματισμός. Η δημιουργία ενός άλλου πλαισίου, που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη και η αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να έχει λόγο.



Νίκος Σπιτσέρης