Ουσιαστικά, η σχέση αυτή είχε συναίσθημα και ανοχή εκατέρωθεν. Ο Λιόγκας αισθανόταν καλά μέσα στο κόμμα στο οποίο μεγάλωσε παρά το γεγονός ότι ασφυκτιούσε εντός της πολιτικής των μη συνεργασιών, που του απαγόρευε να διεκδικήσει με αξιώσεις τον δημαρχιακό θώκο, ενώ στο ΚΚΕ δεν ήταν ενθουσιασμένοι με τη δημοφιλία και τον διαφορετικό πολιτικό λόγο του Λιόγκα, αλλά εκμεταλλεύονταν εκ του ασφαλούς την απήχησή του εκτός των κομματικών τειχών και το γεγονός ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε να παράγει πολιτική για τα τοπικά πράγματα.
Το επίσημο διαζύγιό του με το ΚΚΕ δίνει τη δυνατότητα στον Λιόγκα να διεκδικήσει για πρώτη φορά με αξιώσεις την ανάρρησή του στον δημαρχιακό θώκο εφόσον καταφέρει να ηγηθεί μιας παράταξης όντως ευρείας και όχι ενός τάχατες μετώπου σαν αυτά που συγκροτεί τα τελευταία χρόνια το ΚΚΕ με μέλη και στελέχη του. Πολλώ δε μάλλον σε τούτη τη συγκυρία με το πολιτικό σύστημα κατακερματισμένο και τα υπόγεια πολιτικά ρεύματα να διατρέχουν το πολιτικό σκηνικό οριζοντίως και καθέτως με τους εκλογείς πλήρως απελευθερωμένους από όποια κομματικά δεσμά να είναι ικανοί να ψηφίσουν τους πάντες ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου