Κυβέρνηση συνεργασίας

Η αυστηρή προειδοποίηση του προέδρου των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD) Ζίγκμαρ Γκάμπριελ προς τον Αλέξη Τσίπρα ότι ουδεμία αλλαγή στους όρους του δεύτερου μνημονίου μπορεί να γίνει αποδεκτή προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις. Καταρχήν, διαψεύδει πανηγυρικά τον εύκολο μύθο της δαιμονικής Μέρκελ που κόντρα σε Θεούς και δαίμονες ήθελε σώνει και καλά να τιμωρήσει την Ελλάδα συνεπικουρούμενη από τον κοντό δαίμονα της Γαλλίας Σαρκοζί και μάλιστα κόντρα στη θέληση των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων των χωρών τους. Οι χώρες, όλες οι χώρες, έχουν συμφέρονται και εθνικούς στόχους, που υπηρετούν ανεξάρτητα από τις εναλλαγές κυβερνήσεων. Η εκλογή του Ολάντ στη Γαλλία και μια πιθανή ήττα της Μέρκελ στη Γερμανία μπορεί να αλλάζουν τους συσχετισμούς στον Γερμανο-γαλλικό άξονα και να δημιουργούν τις προϋποθέσεις μιας αναθεώρησης της σκληρής μονεταριστικής πολιτικής, που τσάκισε την Ελλάδα και απειλεί να τσακίσει το σύνολο της Ευρωζώνης, αλλά τούτο δεν θα γίνει ούτε αυτόματα, ούτε δίχως σκληρή διαπραγμάτευση.

Ο Γκάμπριελ στη Γερμανία και ο πρόεδρος Ολάντ στη Γαλλία μπορεί να έχουν διαφορετικές απόψεις για την αντιμετώπιση του χρέους από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, αλλά στον πυρήνα της πολιτικής τους έχουν την προάσπιση των συμφερόντων των χωρών τους. Με μια πρώτη ανάγνωση, θα μπορούσε κανείς να πει ότι δικαιώνεται η άποψη του ΚΚΕ, που με ανακοίνωσή του έσπευσε να σημειώσει ότι αποδεικνύεται πως ο «άλλος αέρας» που φυσάει στην Ευρώπη μετά την εκλογή Ολάντ αποδείχθηκε «αέρας κοπανιστός».

Με μια δεύτερη, πως δικαιώνονται όλοι όσοι πρέσβευαν μιαν αλήθεια που δεν χάιδευε τα αυτιά όπως η «καταγγελία του μνημονίου», αλλά που εν τέλει είναι η μόνη ρεαλιστική: Τα μνημόνια πρέπει να αλλάξουν όχι μόνο γιατί βυθίζουν τους Έλληνες στη δυστυχία, αλλά και γιατί πολύ απλά δεν βγαίνουν, αλλά τούτο δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Θα χρειαστεί διαπραγμάτευση σκληρή, ακόμα και αν αύριο χαθεί από το προσκήνιο η Μέρκελ, ακολουθώντας τον δρόμο του Σαρκοζί. Ετούτη τη δύσκολη διαπραγμάτευση δεν μπορεί να τη φέρει εις πέρας μια κυβέρνηση μειοψηφίας, αλλά μια κυβέρνηση νομιμοποιημένη στη συνείδηση των περισσότερων Ελλήνων πολιτών, που να έχει την ανοχή της κοινωνίας ακόμα και όταν οι Έλληνες διαπραγματευτές θα συναντούν τοίχο άρνησης.

Με άλλα λόγια, από τις κάλπες της 17ης Ιουνίου πρέπει να προκύψει μια κυβέρνηση με μια σύνθεση ανάλογη των κυβερνήσεων που θα μπορούσαν να έχουν προκύψει από τις εκλογές της 6ης Μαϊου.

Νίκος Σπιτσέρης