Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Δακοκτόνοι


Μια χώρα που αδυνατεί να κάνει εγκαίρως δακοκτονίες εν μέσω προεκλογικής περιόδου ή επειδή το αποτέλεσμα των εκλογών δημιουργεί δυσκολίες στον σχηματισμό της κυβέρνησης όχι μόνο δεν είναι ευρωπαϊκή, αλλά δεν είναι στοιχειωδώς σοβαρή. Αυτή όμως είναι η Ελλάδα. Σαράντα χρόνια έχουν περάσει από την πτώση της χούντας, της τελευταίας ανώμαλης πολιτειακά περιόδου, τριάντα χρόνια από την είσοδό της στην ΕΟΚ και όμως η δημόσια διοίκηση είναι δεμένη πιστάγκωνα στο άρμα της εκάστοτε κυβέρνησης. Σε μια σοβαρή χώρα, ζητήματα όπως οι δακοκτονίες ή η καταπολέμηση των κουνουπιών δεν περνούν από υπουργικά γραφεία. Είναι υποθέσεις της δημόσιας διοίκησης, που αντιμετωπίζονται ανεξάρτητα από τις όποιες εναλλαγές στους κυβερνητικούς θώκους.

Αυτό είναι επί της ουσίας ένα από τα κύρια προβλήματα που έφεραν τη χώρα στον γκρεμό. Οι τριτοκοσμικές δομές. Η απουσία σύγχρονης δημόσιας διοίκησης, ικανής να διεκπεραιώνει τις τρέχουσες υποθέσεις δίχως να χρειάζεται η ανάμιξη του όποιου υπουργού προσωπικά. Αλλά εδώ, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ακόμα και η προμήθεια του φαρμάκου για την αντιμετώπιση του δάκου και τα μεροκάματα που θα δοθούν για το ράντισμα περνούν μέσα από πολιτικά γραφεία. Η συναλλαγή κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα ώστε να εξυπηρετεί τις ρουσφετολογικές μηχανές που έστησαν μεταπολιτευτικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ποντάροντας στον ραγιαδισμό των νεοελλήνων. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά των συνεπειών της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ελλάδα. Η απουσία σύγχρονων κρατικών δομών, ικανών να ευνοούν και όχι να σαμποτάρουν την ανάπτυξη.

Αυτή η αδυναμία, σε συνδυασμό με την χειρότερη δυνατή αντιμετώπιση των συνεπειών της παγκόσμιας κρίσης από τις κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου είναι που μας έχει γονατίσει. Αυτό πρέπει να είναι και το ζητούμενο στις κάλπες που κατά πώς φαίνεται θα ξαναστηθούν σε έναν μήνα. Η ανάδειξη ενός νέου πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων ικανού να ξαναστήσει τη χώρα στα πόδια της. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η πολιτική της Μέρκελ και των διεθνών κοράκων του νεοφιλελευθερισμού που έχουν επιβάλλει έναν δημοσιονομικό φονταμενταλισμό στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι και η ανυπαρξία ενός σύγχρονου κράτους, ικανού να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις και τα προβλήματα των καιρών.

Νίκος Σπιτσέρης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου