Αυτό είναι επί της ουσίας ένα από τα κύρια προβλήματα που έφεραν τη χώρα στον γκρεμό. Οι τριτοκοσμικές δομές. Η απουσία σύγχρονης δημόσιας διοίκησης, ικανής να διεκπεραιώνει τις τρέχουσες υποθέσεις δίχως να χρειάζεται η ανάμιξη του όποιου υπουργού προσωπικά. Αλλά εδώ, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ακόμα και η προμήθεια του φαρμάκου για την αντιμετώπιση του δάκου και τα μεροκάματα που θα δοθούν για το ράντισμα περνούν μέσα από πολιτικά γραφεία. Η συναλλαγή κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα ώστε να εξυπηρετεί τις ρουσφετολογικές μηχανές που έστησαν μεταπολιτευτικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ποντάροντας στον ραγιαδισμό των νεοελλήνων. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά των συνεπειών της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ελλάδα. Η απουσία σύγχρονων κρατικών δομών, ικανών να ευνοούν και όχι να σαμποτάρουν την ανάπτυξη.
Αυτή η αδυναμία, σε συνδυασμό με την χειρότερη δυνατή αντιμετώπιση των συνεπειών της παγκόσμιας κρίσης από τις κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου είναι που μας έχει γονατίσει. Αυτό πρέπει να είναι και το ζητούμενο στις κάλπες που κατά πώς φαίνεται θα ξαναστηθούν σε έναν μήνα. Η ανάδειξη ενός νέου πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων ικανού να ξαναστήσει τη χώρα στα πόδια της. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η πολιτική της Μέρκελ και των διεθνών κοράκων του νεοφιλελευθερισμού που έχουν επιβάλλει έναν δημοσιονομικό φονταμενταλισμό στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι και η ανυπαρξία ενός σύγχρονου κράτους, ικανού να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις και τα προβλήματα των καιρών.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου