Μόνο που στη χώρα της αμετροέπειας αυτά τα παιδιά κοντεύουν να ανακηρυχθούν σε λαϊκούς ήρωες, δίχως τούτο να μπορεί στοιχειωδώς να σταθεί. Διότι όλοι όσοι χάρηκαν που πρωταγωνιστές αυτής της πολύ μεγάλης επιτυχίας είναι 20χρονα παιδιά ξέρουν καλά με μια δεύτερη σκέψη ότι αυτά τα παιδιά πληρώνονται αδρά για να παίζουν μπάσκετ σε μια χώρα που η ανεργία ξεπερνάει το 30%. Ξέρουν ότι ο Βασίλης Σπανούλης, αυτός ο μεγάλος παίκτης με το εξαίρετο ήθος, έχει λυμένο το οικονομικό του πρόβλημα εδώ και χρόνια και αγωνίζεται με κίνητρο τη φιλοδοξία του ως αθλητή και τον πολλαπλασιασμό της ήδη τεράστιας περιουσίας που έχει δημιουργήσει παίζοντας το άθλημα της καρδιάς του. Ξέρουν καλά ότι αυτοί οι 20χρονοι που κατάφεραν να κερδίσουν τους αδρά αμειβόμενους αντιπάλους τους σε λίγα χρόνια θα βρίσκονται στη θέση αυτών που κέρδισαν.
Στον αντίποδα βρίσκονται άλλοι, που ουδέποτε θα χαρακτηριστούν λαϊκοί ήρωες, αλλά που επί της ουσίας προσφέρουν στην κοινωνία με μια ανιδιοτέλεια, που προσεγγίζει την έννοια του ηρωισμού. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι «παραμυθάδες» της Καβάλας που συστήνουν σωματείο για να λένε παραμύθια στα παιδιά δίχως να περιμένουν ανταμοιβή. Μοναδικό κίνητρο των ανθρώπων αυτών είναι η διατήρηση της παράδοσης του παραμυθιού και του λαϊκού παιχνιδιού. Ρομαντικοί τροβαδούροι στην εποχή της αποξένωσης και της κυριαρχίας του φτηνού λαϊκισμού θα γυρνούν σε σχολεία, γειτονιές και παιδιατρικές κλινικές για να αφηγούνται στα παιδιά παραμύθια συνοδεία μουσικής.
Όλοι τους σκληρά εργαζόμενοι, κάποιοι από αυτούς άνεργοι, θα παραμερίζουν έγνοιες και βάσανα για να βιώνουν και να μεταδίδουν τη χαρά του παραμυθιού.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου