Η αγωνία για τη ΔΕΥΑΚ και ο πρόεδρος

Η μοναδική ευχή που δεν πήρε ο Χρήστος Τσοχαταρίδης στην προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας κατά τη συζήτηση για την αλλαγή της σκυτάλης στην προεδρία της ΔΕΥΑΚ ήταν "σιδεροκέφαλος". Τα όσα ειπώθηκαν στη συνεδρίαση επιδέχονται δύο αναγνώσεις: Την αισιόδοξη και την εξαιρετικά ανησυχητική. Το αισιόδοξο στοιχείο της συζήτησης ήταν ότι πέρα από τις θεμιτές πολιτικές αντιπαραθέσεις των δημοτικών συμβούλων που εξελέγησαν από διαφορετικές παρατάξεις, όλοι τους αντιλαμβάνονται ότι υπηρετούν το συμφέρον του δήμου και της ΔΕΥΑΚ. Το εξαιρετικά ανησυχητικό ήταν ότι η αγωνία για το μέλλον της μεγαλύτερης επιχείρησης του δήμου παραμέρισε τις αντιπαραθέσεις ακόμα και για τη μάχη των εντυπώσεων. Η συζήτηση παρέπεμπε στην ύστατη δέηση των πολιορκημένων, που ξέρουν πια καλά ότι η μάχη έχει χαθεί και η εισβολή του εχθρού είναι θέμα χρόνου. Σε μια τέτοια συγκυρία, οι επί μέρους διαφορές και προσεγγίσεις μπορεί να μην εξαλείφονται, αλλά παραμερίζονται.

Αυτό αποτυπώθηκε στη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η αγωνία για την προοπτική της επιχείρησης και τις αντοχές που διαθέτει ο κ. Τσοχαταρίδης. Τον ρώτησαν αν σκέφτηκε καλά τι παραλαμβάνει. Γιατί πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει όταν ο προκάτοχός του, που μάλιστα παρουσιάστηκε από τον δήμαρχο Κωστή Σιμιτσή ως ο πρόεδρος-μάνατζερ, που μπορεί να δώσει άλλη προοπτική στη ΔΕΥΑΚ, το ‘βαλε στα πόδια έναν μήνα περίπου μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.

Ο κ. Τσοχαταρίδης δήλωσε ότι ξέρει καλά τι παραλαμβάνει. Γνωρίζει και τις κακοτοπιές, αλλά και τις προοπτικές της επιχείρησης από τα μέσα με την ιδιότητα του μέλους της διοίκησης και είναι σίγουρος ότι μπορεί να τα καταφέρει. Εν τέλει τα εύλογα ερωτήματα που τέθηκαν στη συνεδρίαση θα απαντηθούν στην πράξη. Θα φανεί αν ο νέος πρόεδρος μπορεί όντως να συνεργαστεί άψογα με τους εργαζόμενους για να ξεκολλήσουν το κάρο από τη λάσπη. Θα φανεί αν μπορεί να αξιοποιήσει τη μελέτη του ΤΕΙ για την υπέρβαση των προβλημάτων της ΔΕΥΑΚ. Αν αυτός μπορεί να συνεργαστεί άψογα με τον διευθυντή της σε ένα σχήμα διαρχίας, που από ό,τι φαίνεται έχει εγγενείς αδυναμίες.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Νίκος Σπιτσέρης