Γιορτές στην Καλαμίτσα

Η εθνική ξεφτίλα, που βιώνουμε τα τελευταία 24ωρα με τις αλητείες των οπαδικών στρατών Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, ενόψει των τελικών του πρωταθλήματος μπάσκετ αποτελούν μια ακόμα έμμεση αλλά εμφαντική απόδειξη της όμορφης αθλητικής ιστορίας που ζούμε στην Καβάλα με την ομάδα μπάσκετ. Όχι, η επιτυχία της ομάδας δεν είναι μόνο αγωνιστική κι ας έχει τερματίσει η ομάδα δυο απανωτές χρονιές στην πρώτη εξάδα. Η επιτυχία φαίνεται στα τμήματα υποδομής όπου μικρά παιδιά μαθαίνουν τα μυστικά του μπάσκετ και κυρίως μαθαίνουν να συνεργάζονται. Να ξεχωρίζουν το «εγώ» από το «εμείς» και να είναι σε θέση να το διαχειριστούν. Η επιτυχία δεν περιορίζεται μόνο στο γεγονός ότι η ομάδα ανήκει στα ελάχιστα ευχάριστα θέματα προς συζήτηση που γίνονται τα τελευταία χρόνια στην πόλη.

Η μεγάλη διαφορά φαίνεται σε κάθε εντός έδρας αγώνα στην Καλαμίτσα. Εκεί όπου η αθλιότητα δεν χωρά. Οι κερκίδες γεμίζουν κάθε φορά από άντρες, γυναίκες και παιδιά, που πηγαίνουν να χαρούν την ομάδα και το άθλημα οικογενειακώς. Αποδεικνύοντας το προφανές, που σε τούτη τη χώρα διαφεύγει: Ότι μια αθλητική συνάντηση είναι γιορτή και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Είναι ένα κοινωνικό γεγονός, που συγκεντρώνει χιλιάδες κόσμου, που αφήνουν κατά μέρος άλλες έγνοιες και παίζουν μαζί με τους παίκτες-πρωταγωνιστές το παιχνίδι με την πορτοκαλί μπάλα και τα καλάθια. Όσο διαρκεί το παιχνίδι δεν υπάρχει χρόνος για όλα όσα τους βασανίζουν καθημερινά. Το ζητούμενο είναι το ριμπάουντ, το ντράιβ, το κόψιμο, η καλή άμυνα, ο αιφνιδιασμός. Το λάθος του διαιτητή, που ναι –γιατί όχι;- σχολιάζεται συχνά στη γλώσσα των γηπέδων, που έχει τις ιδιαιτερότητές της.

Ούτε μια στιγμή όμως δεν ένιωσε διαιτητής να απειλείται. Ούτε παίκτης αντίπαλης ομάδας. Οι υπέροχοι οπαδοί της Ένωσης παθιάζονται, φωνάζουν, υποστηρίζουν την ομάδα με όλη τη δύναμη της καρδιάς τους σταματώντας πάντα σε κείνη την αδιόρατη κόκκινη γραμμή, που χωρίζει τον φίλαθλο από τον κάφρο. Αλλά το κυριότερο είναι υπέροχοι στις ήττες. Ξέρουν να χειροκροτούν τον αντίπαλο.

Μα, θα αντιτείνει κανείς, αυτονόητο δεν είναι; Αυτονόητο είναι, αλλά σε τούτη τη χώρα είναι μάθημα μοναδικό. Μάθημα που πρέπει να διδάσκεται στους οπαδούς των δυο πρωταθλητών Ευρώπης.

Νίκος Σπιτσέρης