Η δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ

Η επιχείρηση δαιμονοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά της Ν.Δ. και των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας φυσάει ούριο άνεμο στα πανιά του. Είναι ένα ακόμα τραγικό λάθος του επικοινωνιακού επιτελείου που περιστοιχίζει τον πρόεδρο της Ν.Δ. μετά τις προεκλογικές απειλές κατά των ψηφοφόρων εις το όνομα της αυτοδύναμης εκλογής του στις 6 Μαΐου. Ήταν μαθηματικώς βέβαιο πως οι απειλές εναντίον οργισμένων ψηφοφόρων, που είχαν ήδη χάσει τα περισσότερα αν όχι τα πάντα θα γυρνούσε μπούμερανγκ. Είναι εξαιρετικά πιθανόν η χοντροκομμένη προπαγάνδα για τους κινδύνους που τάχατες ελλοχεύει ενδεχόμενη πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ να τονώσει την περιέργεια των εκλογέων και την τάση τους για ανατροπή. Όχι, το πρόβλημα δεν είναι η σκληρή κριτική στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί την οικονομία.

Είναι λογικό και θεμιτό να ασκείται κριτική στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση δεδομένου ότι προεκλογικά υπερίσχυε η λέξη «καταγγελία» νέτα-σκέτα και μετεκλογικά αντικαταστάθηκε αίφνης με τη λέξη «επαναδιαπραγμάτευση». Είναι θεμιτό να ζητούν οι πολιτικοί αντίπαλοι εξηγήσεις όσον αφορά τι θα πράξει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου όταν άλλα λέει ο Γιάννης Δραγασάκης για το φλέγον θέμα της οικονομίας με αιχμή το μνημόνιο και τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και άλλα αντί άλλων το επίσης κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την επιχείρηση παρουσίασης του Τσίπρα ως μπαμπούλα για να τρώνε τα παιδιά το φαϊ τους.

Αυτό που λένε ορθά-κοφτά ή υπονοούν τα κορυφαία στελέχη της Ν.Δ., που παρεμπιπτόντως βαρύνονται με τα λάθη που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού ως ο έτερος πόλος του κυρίαρχου δικομματικού συστήματος μεταπολιτευτικά, είναι πως ενδεχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές θα θέσει αυτομάτως τη χώρα στο περιθώριο της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Αλλά τούτο δεν είναι μόνο χοντροκομμένο ψέμα. Δεν πείθει ούτε και τους τελευταίους εκ των ένθερμων οπαδών τους, αφού οι οργισμένοι πολίτες-ψηφοφόροι ξέρουν καλά πως αυτή ακριβώς είναι μια από τις αιτίες της χρεοκοπίας της χώρας.

Η χώρα ήταν στο περιθώριο και για αυτό υπογράφηκαν αυτές οι επονείδιστες συμβάσεις. Η χώρα βρίσκεται στο περιθώριο και για αυτό αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται σκαιότατα από δανειστές και –υποτίθεται- εταίρους. Και τούτο είναι αποκλειστική ευθύνη των δύο μέχρι πρότινος μεγάλων κομμάτων.

Νίκος Σπιτσέρης