Είναι ήττα του ΚΚΕ

Η μη εκλογή ενός έστω μέλους στη διοίκηση του Επιμελητηρίου Καβάλας από την παράταξη του Κώστα Μακέδου καταδεικνύει πρώτα και κύρια την απομόνωση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ από τον επιχειρηματικό κόσμο. Την πιάτσα κοινώς. Ο αντιιμπεριαλιστικός, αντιμνημονιακός, «αντί» έτσι γενικώς, λόγος που υιοθετεί το ΚΚΕ και όλες οι εκφράσεις του το έχει αποκόψει πλήρως από τη μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρηματιών, των μικρομεσαίων, των αυτοαπασχολούμενων. Οι άνθρωποι της αγοράς μπορεί να αντιμετωπίζουν άμεσα ζήτημα επιβίωσης, να έχουν απορρίψει ετούτη την πολιτική που οδηγεί τους μικρομεσαίους στο περιθώριο, αλλά από την άλλη δεν τους λέει τίποτα απολύτως ο ξύλινος λόγος του ΚΚΕ. Τους τρομάζει η ευκολία με την οποία το ΚΚΕ πετάει ατάκες δεξιά και αριστερά περί άμεσης εξόδου από ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης και ύφεσης. Το πρόβλημα δεν είναι οι διαπιστώσεις του ΚΚΕ ότι επί της ουσίας είναι κρίση του κεφαλαίου και του καπιταλισμού. Στις μέρες μας σε αυτό κάλλιστα μπορούν να συμφωνήσουν και δεξιοί-δεξιότατοι, καθώς και ακροδεξιοί.

Η διαφορά είναι στην πρόταση. Το ΚΚΕ, όπως και το ΠΑΜΕ και όλες οι άλλες εκφράσεις του στον χώρο της πολιτικής, προτείνει μια πρόταση εξουσίας ανάξια λόγου και κριτικής. Έχει εγκλωβιστεί στην εξύμνηση των «αρετών του υπαρκτού σοσιαλισμού» αδιαφορώντας παγερά για το μέγιστο γεγονός της παταγώδους κατάρρευσής του. Η εμμονή του, κόντρα σε κάθε έννοια διεθνισμού, στον δρόμο της περιχαράκωσης, της εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση και της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, αδιαφορώντας αν τούτο είναι εφικτό, δεν του επιτρέπει να διευρύνει το ακροατήριό του.

Η δεύτερη ήττα της πολιτικής του ΚΚΕ είναι σε επίπεδο προσώπων. Είναι δεδομένο ότι σε εκλογικές αναμετρήσεις σε χώρους όπως το Επιμελητήριο, ο ρόλος των προσώπων είναι καταλυτικός. Το ΚΚΕ όμως δεν έχει δοκιμασμένα στελέχη να προτείνει στην κοινωνία, παρά μόνον ικανούς αφισοκολλητές, πωλητές κουπονιών και αναγνώστες του «Ριζοσπάστη». Η δογματική απόρριψη των συμμαχιών ακόμα και σε επίπεδο αυτοδιοίκησης ή μαζικών φορέων έχει ως συνέπεια ένα δραματικό έλλειμμα παραγωγής στελεχών ικανών να αποταθούν έξω από το στενό χώρο του ΚΚΕ. Ικανών να αντλήσουν ψήφους από άλλους χώρους, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη τους διαχειριζόμενοι με επιτυχία θέσεις ευθύνης.

Το μοναδικό στέλεχος του ΚΚΕ στην Καβάλα, που έχει αυτή τη δυνατότητα τα τελευταία χρόνια είναι ο Βασίλης Λιόγκας, που όμως φαίνεται να έχει χάσει το κέφι του ελλείψει προοπτικής.