Διατροφικά τοτέμ

Ένα ζευγάρι χορτοφάγων δικάζεται τούτες τις μέρες στη Βόρεια Γαλλία με την κατηγορία ότι προκάλεσαν τον θάνατο της μικρής τους κόρης, ηλικίας 11 μηνών, λόγω της διατροφής που ακολουθούσαν. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η διατροφή επεβλήθη εκ των πραγμάτων στο μωρό από τη στιγμή που διατρεφόταν αποκλειστικά από το γάλα της μάνας, το διαιτολόγιο της οποίας δεν περιελάμβανε προϊόντα ζωικής προέλευσης. Σα να μην έφτανε αυτό, όταν η μικρή προσβλήθηκε από βρογχίτιδα και συνάμα έχανε βάρος, αντί να ακολουθήσουν τη συμβουλή του γιατρού που πρότεινε να νοσηλευτεί, έβαζαν στο μωρό κατάπλασμα από άργιλο ή φύλλα λάχανου, επειδή δεν εμπιστεύονταν τη «συμβατική ιατρική».

Ανεξάρτητα από την έκβαση της συγκεκριμένης υπόθεσης το θέμα με τις «μη συμβατικές» μεθόδους αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας έχει προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Οι οπαδοί αυτών των θρησκευτικού τύπου εμμονών με τη διατροφή στο πλαίσιο του ακήρυκτου πολέμου κατά των τοξινών αυξάνουν τα τελευταία χρόνια με γεωμετρική πρόοδο, αναδεικνύοντας ανασφάλειες και αδιέξοδα που εν τέλει δεν οφείλονται σε διατροφικούς λόγους. Το πρόβλημα κατά βάση συνοψίζεται στη σοφία της ρήσης «χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά». Όταν δεκαετίες πριν οι Έλληνες πεινούσαν στην κατοχή δεν έτρωγαν χορταράκια για να αποτοξινωθούν, αλλά γιατί ήταν τα μόνα που μπορούσαν να μαζέψουν επί Βουλγαρικής κατοχής. Κι όταν το Πάσχα ή τα Χριστούγεννα έσφαζαν ζώο και επιτέλους έτρωγαν και λίγο κρεατάκι τους έκοβε η διάρροια.

Η αλήθεια βρίσκεται στον διαχρονικό κανόνα «μέτρον άριστον». Όσο και αν είναι σκληρό είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε το αναπότρεπτο της φθοράς, που δεν αντιμετωπίζεται –φευ- ούτε με μαντζούνια, ούτε με οζονοθεραπείες. Τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να αδιαφορούμε για τις διατροφικές μας συνήθειες, που όπως συχνά-πυκνά λένε και οι γιατροί είναι η πρώτη γραμμή πρόληψης. Όσο καλό όμως και αν είναι για την υγεία η υγιεινή διατροφή, η διακοπή του καπνίσματος και η αποφυγή κατάχρησης του αλκοόλ, τόσο κακό, ενδεχομένως και χειρότερο είναι ο εγκλωβισμός σε τέτοιες διατροφικές αιρέσεις. Πολύ περισσότερο όταν συνδέονται με έλλειμμα εμπιστοσύνης στην ιατρική νέτα, σκέτα. Δίχως επιθετικούς προσδιορισμούς.

Με τη σοφία των παλιότερων που είχαν εξοικειωθεί, λόγω και της καθημερινής τους επαφής με τη φύση, με το αναπότρεπτο της γέννησης και του θανάτου. Γι αυτό και απευθύνονταν άλλοτε στον υδραυλικό και άλλοτε στον γιατρό, ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν. Δίχως ανόητα διλήμματα.

Νίκος Σπιτσέρης