Ελπίδα εν μέσω ζόφου

Εδώ πού ‘χουμε φτάσει η διαφθορά δεν είναι πια το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα της χώρας. Ούτε η αντιμετώπισή της αρκεί για να βγούμε από το απόλυτο αδιέξοδο. Μαζί με την απαραίτητη και αυτονόητη πάταξη της διαφθοράς απαιτούνται θαρρετές πολιτικές ικανές να τονώσουν την πραγματική οικονομία σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που ευνοεί τις άυλες αξίες. Τα παιχνίδια στα χρηματιστήρια της γης, που ελάχιστη σχέση έχουν με την ανάπτυξη. Με τις θέσεις εργασίας. Με την παραγωγή πλούτου.

Αλλά τούτο δε μειώνει τα ενθαρρυντικά στοιχεία που ανακοινώθηκαν για την αισθητή μείωση της διαφθοράς στη διεφθαρμένη χώρα όπου ζούμε. Τα στοιχεία για το 2010, που παρουσιάστηκαν από τον πρόεδρο της οργάνωσης, Κώστα Μπακούρη και τον επικεφαλής της Public Issue, Γιάννη Μαυρή, έδειξαν ότι το εκτιμώμενο μέγεθος της συνολικής διαφθοράς περιορίστηκε στα 632 εκατ. ευρώ, από 787 εκατ. ευρώ το 2009. Το ποσοστό των νοικοκυριών που ανέφεραν περιστατικά διαφθοράς διαμορφώθηκε σε 10,4%, από 13,4% την αμέσως προηγούμενη χρονιά (7,2% από 9,3% για το δημόσιο τομέα, 4% από 5,3% για τον ιδιωτικό). Όσον αφορά στους πλέον διεφθαρμένους θεσμούς, την πρωτοκαθεδρία διατηρούν τα νοσοκομεία, όπου τα φακελάκια ξεκινούν από τα 50 ευρώ και φτάνουν στις 7.500 για μία εγχείρηση. H πτώση των πολεοδομιών στην τρίτη θέση αποδίδεται στην κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας, αλλά και στην τακτοποίηση των ημιυπαιθρίων.

Με το εκτιμώμενο μέγεθος της συνολικής διαφθορά στα 632 εκατομμύρια ευρώ το 2010 και τα φακελάκια να παίρνουν και να δίνουν για μιαν εγχείριση, περιθώριο για πανηγυρισμούς δεν υπάρχει. Αλλά τουλάχιστον, έστω σπρωγμένοι από το απόλυτο αδιέξοδο, οι νεοέλληνες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η τακτική του πλιάτσικου δεν αποδίδει. Ότι δεν είναι καθόλου φυσικό να τα αρπάζει ο δημοσιογράφος, ο γιατρός και ο δικηγόρος για να κάνουν ή να μην κάνουν τη δουλειά τους κατά περίπτωση. Ότι δουλειά του υπαλλήλου της εφορίας δεν είναι ούτε να συλλέγει τα σκαλπ των φορολογουμένων στην προσδοκία των μπόνους, ούτε να πολλαπλασιάζει τα προσωπικά του περιουσιακά στοιχεία σε μια συναλλαγή διαρκείας με τον πολίτη.

Αν όλα τούτα εμπεδωθούν από τους πολλούς και στο μεταξύ αποφευχθεί ο κίνδυνος της χρεωκοπίας τότε μπορεί να υπάρξει ελπίδα εν μέσω του απόλυτου ζόφου των καιρών.

Νίκος Σπιτσέρης