Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΠΑΣΟΚ και Τιάκας

Η παραμονή του Παναγιώτη Τιάκα στην ηγεσία του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Καβάλας αρκεί για να κατανοήσει κανείς τα αίτια της παταγώδους αποτυχίας του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας σε τούτη την κρίσιμη συγκυρία. Το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να έχει κάποιες ελπίδες μόνο εάν άλλαζε. Εάν παραμέριζε μεμιάς τις καθεστωτικές νοοτροπίες του παρελθόντος. Τις φεουδαλικού τύπου αντιλήψεις για το κράτος και τον συνδικαλισμό. Το απολύτως εύστοχο «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», που είπε ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αφορούσε μόνο τη χώρα. Αφορούσε πρώτα και κύρια το ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη του. Τις κυβερνήσεις του. Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε στο ελάχιστο. Έρμαιο συμπεριφορών στελεχών, που το ίδιο εξέθρεψε, δεν τόλμησε καν να κάνει τη διαφορά. Εμπρός στο δέλεαρ της ανάληψης της εξουσίας έκλεισαν τα μάτια σε συμπεριφορές που πλήγωσαν ανεπανόρθωτα την όποια αξιοπιστία του και τη σχέση του με μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Κέρδισε πρόσκαιρα, εκμεταλλευόμενο τη ραγδαία απαξίωση της Νέας Δημοκρατίας. Εκμεταλλευόμενο την αριστερίστικη παρέκκλιση των κομμάτων της Αριστεράς, που αδιαφόρησαν να προβάλλουν μια ρεαλιστική λύση για τη διακυβέρνηση του τόπου, αναρριχήθηκε στην εξουσία ως η μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Αλλά, δεν άλλαξε στο ελάχιστο. Τα ίδια στελέχη του πολιτικού κομματικού σωλήνα ανέλαβαν το πραγματικά δύσκολο έργο της εξόδου της χώρας από την πρωτοφανή κρίση. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρουν. Ενδεχομένως, αρκετοί από αυτούς να μην το επιχείρησαν καν.

Άλλωστε, δεν είχαν τέτοιες ανησυχίες. Το ζητούμενο ήταν ευθύς εξαρχής να εξουσιάσουν. Να διορίσουν. Να μοιράσουν τα ιμάτια της εξουσίας. Να μοιραστούν τα λάφυρα με τη νοοτροπία του νικητή που τα παίρνει όλα, εναρμονιζόμενοι πλήρως με τη νοοτροπία των κυβερνητικών στελεχών της Ν.Δ. που στηλίτευε ο αρχηγός τους. Αντιμετώπισαν το κράτος ως λάφυρο, γιατί άλλο δεν είχαν να κάνουν.

Μοιραία, Τιάκας και ΠΑΣΟΚ ακολουθούν την ίδια πορεία. Ακόμα νέμονται την εξουσία που απόκτησαν, αλλά μέρα με τη μέρα απαξιώνονται στη συνείδηση των πολιτών. Με τη μόνη διαφορά ότι ο τύποις πρόεδρος του ΕΥΚ δεν έχει λόγους να ανησυχεί, αφού μπορεί να διατηρείται στον άδειο θώκο του, όσα χρόνια έμενε και ο Καντάφι στην εξουσία.

Αντίθετα, η κυβέρνηση Παπανδρέου αποσυντίθεται με γεωμετρική πρόοδο. Παρασύροντας στον κατήφορο και τη χώρα.

Νίκος Σπιτσέρης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου