Για την "Υπατία"

Τώρα που η απεργία πείνας των μεταναστών που είχαν εγκλειστεί στη Νομική και μετέπειτα στην Υπατία λύθηκε. Τώρα που οι άνθρωποι αυτοί που έπαιξαν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα δεν κινδυνεύουν πια, ελάχιστη σημασία έχουν οι διθυραμβικές δηλώσεις ένθεν κακείθεν. Ας πανηγυρίσουν άπαντες. Και οι μετανάστες που αισθάνονται δικαιωμένοι και η επιτροπή συμπαράστασης εκπρόσωπος της οποίας έκανε λόγο για «νίκη της εργατικής τάξης» και η κυβέρνηση που βρήκε μια λύση πριν συμβεί το μοιραίο. Πριν ένας από τους ανθρώπους αυτούς, τους μετανάστες, πέσει νεκρός σε μια χώρα που έχει τη μετανάστευση στο αίμα της.

Ελάχιστη σημασία έχουν και οι δηλώσεις όσων θεωρούν ότι η υποχώρηση της κυβέρνηση συνιστά ταπείνωση της Ελλάδας και των Ελλήνων πολιτών. Ουδείς ταπεινώθηκε επειδή έστω και κατόπιν μιας εκβιαστικής στάσης η κυβέρνηση έκανε το αυτονόητο. Πρόλαβε το μοιραίο.

Μόνο που πια, έστω και με καθυστέρηση η κυβέρνηση οφείλει να ανοίξει άμεσα τον διάλογο για το μέγα θέμα της μετανάστευσης και να καλέσει τους πάντες. Διότι στην «Υπατία» δεν λύθηκε το μεταναστευτικό. Το μεταναστευτικό πρόβλημα εκδηλώνεται καθημερινά με το εμπόριο ανθρώπων στα νερά του Εβρου. Με τις στρατιές απελπισμένων, που φεύγουν από τις σπαρασσόμενες από εμφυλίους πάμφτωχες χώρες της Αφρικής, με την καταλυτική ευθύνη των ανεπτυγμένων χωρών που τις κούρσεψαν ανελέητα, και αναζητούν το στοιχειώδες: Ένα ασφαλές περιβάλλον για να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους. Έναν τόπο στον οποίο δεν θα κινδυνεύουν καθημερινά να πέσουν θύματα σφαγών και βιασμών. Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν το δικαίωμα στη ζωή.

Μα από την άλλη πλευρά είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα δεν μπορεί αντικειμενικά να σηκώσει μονάχη όλο τον σταυρό του μαρτυρίου, που κουβαλούν οι μετανάστες όπου γης. Δεν είναι μόνον κατάφωρα άδικο. Είναι απλά αδύνατον. Δεν το μπορεί. Το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι προφανές ότι η λύση δεν βρίσκεται με την επανάληψη της φόρμουλας της «Υπατίας».

Το μεταναστευτικό είναι ένα ακόμα κορυφαίο ζήτημα, που πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη χαμένη εδώ και χρόνια αρετή της κοινής λογικής. Την οποία οφείλουμε να ανακαλύψουμε εξαρχής το συντομότερο. Ο χρόνος έπαψε να λειτουργεί υπέρ μας προ πολλού.

Νίκος Σπιτσέρης