"Η Βιομηχανία της Θάσου είναι ο τουρισμός. Σε αυτή έχει συμφέροντα έμμεσα η άμεσα το 85% των κατοίκων. Τα σχέδια των βιομηχάνων για μετατροπή της σε ένα απέραντο λατομείο δεν θα περάσουν. Η Θάσος έχει τοπία καταπληκτικής ομορφιάς και μια σειρά οικοσυστημάτων μεγάλης αξίας για την βιοποικιλότητα. Η Σαμοθράκη εντάχθηκε όλη στο Natura, ενώ σχεδόν όλα τα Ελληνικά νησιά έχουν μεγάλες περιοχές προστασίας. Μέσα στην νέα ΖΕΠ κρύβεται η άγνωστη Θάσος που θα αγαπηθεί από ντόπιους και ξένους. Αν προσέξουμε το νησί και δεν το καταστρέψουμε, όσο περνούν τα χρόνια τόσο η αξία του στο τουριστικό χρηματιστήριο θα αυξάνει και τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα πάνω σε αυτό θα έχουν να ελπίζουν σε ένα μέλλον καλύτερο από τα κομπρεσέρ και τα φορτηγά των λατομείων".
Ετσι τελειώνει η δικαίως οργισμένη ανακοίνωση της Περιβαλλοντικής Κίνησης Θάσου για την παρέμβαση του Σάββα Εμινίδη στη Βουλή κατά της ένταξης του νησιού στη συνθήκη Natura. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, δίχως να κάνει τον κόπο να προσεγγίσει το θέμα με τη σοβαρότητα που απαιτούν οι καιροί, έσπευσε να υιοθετήσει άκριτα τις κινδυνολογίες περί των συνεπειών που θα έχει αυτή η εξέλιξη για το νησί, κάνοντας λόγο ακόμα και για απαγόρευση της μελισσοκομίας. Αυτής της πανάρχαιας ενασχόλησης του ανθρώπου, που όχι μόνο δεν βλάπτει το περιβάλλον, αλλά αντίθετα συμβάλλει καταλυτικά στην επικονίαση δέντρων και λουλουδιών.
Εν προκειμένω, το μείζον πρόβλημα δεν είναι καταφανώς η ένταξη της Θάσου σε καθεστώς προστατευόμενων περιοχών, ούτε καν η καταφανώς ατυχής παρέμβαση του βουλευτή. Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Εμινίδης, παρά το νεαρό της ηλικίας, λειτούργησε με όλα τα παλαιοκομματικά βαρίδια της μεταπολίτευσης. Μόνο που αυτή η εποχή, που έχει οδηγήσει τη χώρα στη χρεωκοπία, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Πολίτες και πολιτικοί οφείλουν να αντιληφθούν ότι η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι μια πομφόλυγα για ρομαντικούς, αλλά βασικός πυλώνας της αναπτυξιακής προοπτικής ενός τόπου.
Πολλώ δε μάλλον, ενός τόπου όπως η Θάσος, που στηρίζεται κατά 85% στον τουρισμό. Σε έναν τέτοιο τόπο, όλες οι δραστηριότητες, της εξόρυξης μαρμάρων συμπεριλαμβανομένης, πρέπει να συνδέονται με την τουριστική προοπτική. Να λειτουργούν συμπληρωματικά. Προσθέτοντας και όχι αφαιρώντας. Γίνεται. Αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.
Μα και πολιτικοί ικανοί να στέκονται με γνώση, παρρησία και φαντασία στις προκλήσεις των καιρών.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου