Πριν καλά-καλά κοπάσουν οι αντιδράσεις από την παρατήρηση του δημάρχου Καβάλας Κωστή Σιμιτσή για την ανοχή που τόσα χρόνια δείχναμε στη μόλυνση του περιβάλλοντος που προκαλούσε η ΒΦΛ χάριν των θέσεων εργασίας που πρόσφερε ως αντιστάθμισμα η λειτουργία της, ήρθαν οι αγωνιζόμενοι ιδιοκτήτες φορτηγών, που πλήττονται από την άτεγκτη στάση της νέας διοίκησης όσον αφορά το ύψος των κομίστρων να επαναλάβουν το ίδιο απαράδεκτο επιχείρημα. Σε μια ξαφνική επίδειξη κυνισμού, που έρχεται ως αντίδραση στην πολιτική της νέας διοίκησης της εταιρείας. Δίχως να αντιλαμβάνονται ότι επιχειρήματα αυτού του τύπου εκτός από γελοία είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Διότι, ο δήμαρχος σε πρώτη φάση και οι φορτηγατζήδες σε δεύτερη, ομολόγησαν σε μιαν έξαρση κυνισμού ότι επί τόσα χρόνια εξέθεταν εν γνώσει τους τα παιδιά τους στη ρύπανση χάριν των θέσεων εργασίας. Με άλλα λόγια εγκληματούσαν εν γνώσει τους, θυσιάζοντας το μέλλον των ίδιων τους των παιδιών, αλλά και το περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώσουν οι γενιές του μέλλοντος. Αν έτσι είναι, τότε δεν είναι η ΒΦΛ που πρέπει να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αλλά όλοι εμείς που τόσα χρόνια σιωπούσαμε. Ολοι όσοι επί δεκαετίες βάφτιζαν τους ρύπους που εξέπεμπε η Βιομηχανία κολόνιες, χάριν της τοπικής οικονομίας. Θαρρείς η οικονομία και η δημόσια υγεία μπορεί ποτέ να είναι έννοιες αντικρουόμενες.
Μόνο που δεν είναι έτσι. Αυτές οι ατυχέστατες δηλώσεις δεν περιγράφουν τη στάση που τήρησε η τοπική κοινωνία στο σύνολό τους. Καταρχήν, δεν καμώνονταν όλοι πως η ΒΦΛ εξέπεμπε αιθέρια έλαια. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ασκούσαν σκληρή κριτική και για την απόρριψη του φωσφογύψου στους λόφους που δημιουργήθηκαν έξω από το εργοστάσιο και για τις ελλείψεις του εργοστασίου σε αντιρρυπαντική τεχνολογία. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που προς τιμήν τους, δεν δίσταζαν να καταγγείλουν την ΒΦΛ και να ασκήσουν πιέσεις για να σέβεται το περιβάλλον, δίχως να απαιτούν το κλείσιμο του εργοστασίου, αδιαφορώντας για τις θέσεις εργασίας.
Ετσι συμβαίνει στη ζωή και στην πραγματική κοινωνία. Ζητήματα όπως αυτά του τρόπου λειτουργίας της ΒΦΛ βρίσκονται σε μια δυναμική διαδικασία πιέσεων, υποχωρήσεων, διαλόγου και συναινέσεων, που προχωρά τα πράγματα προς τα μπρος. Ετσι, που η πασιφανής αναγκαιότητα διατήρησης των θέσεων εργασίας, όχι μόνο στη σημερινή εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, αλλά διαχρονικά, να μην έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το δικαίωμα στη ζωή. Διότι εν τέλει αυτή είναι στην ουσία της η έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος.
Το ιερό και αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα στη ζωή.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου