Θεολόγος

Μια πεταμένη πινακίδα του Θεολόγου στην αυλή της εκκλησίας του Ποτού είναι η ντροπή του φετινού καλοκαιριού, που όμως ελάχιστους αγγίζει. Μόνον ο Κώστας από απέναντι δεν λέει να το χωνέψει. Το λέει και το ξαναλέει. Μα, ουδείς συγκινείται. Ουδείς νιώθει τη ντροπή. Δεν προλαβαίνουμε. Είναι και οι δουλειές. Άλλος με το ξενοδοχείο, άλλος με δωμάτια, άλλος με σούπερ μάρκετ, καφετέρια ή μπαρ, ποιος να ασχοληθεί θα μου πεις; Μόνο που αυτή η πινακίδα είναι μέρος της δουλειάς και δεν το έχουμε αντιληφθεί. Ο Θεολόγος δεν είναι μόνο υπέροχα σχοινοτενής, ούτε απλώς ένας ορεινός οικισμός φημισμένος για τις ταβέρνες του. Είναι μέρος της ταυτότητας του νησιού. Μέρος της ψυχής του, μαζί με όλους τους ορεινούς οικισμούς, που τα χρόνια που έρχονται οφείλουμε να αναδείξουμε όχι μόνο για αυτονόητους λόγους σεβασμού στην ιστορία του τόπου, αλλά και ως απαραίτητο μέρος της τουριστικής προβολής του τόπου.

Ας το δούμε κυνικά. Με έναν ψυχρό επαγγελματισμό. Το τρίπτυχο ήλιος, θάλασσα, «μουζάκα» μας τελειώνει εάν δεν έχει ήδη τελειώσει. Με την ίδια λογική, που τα δωμάτια του ’80 δεν νοικιάζονται σήμερα εάν στο μεταξύ δεν εκσυγχρονιστούν εκ βάθρων και οι ταβέρνες εκείνου του καιρού δεν μπορούν να σταθούν σήμερα, η τουριστική ανάπτυξη του νησιού δεν μπορεί να έχει προοπτική εάν το τουριστικό πακέτο δεν έχει το απαραίτητο βάθος. Την απαραίτητη πληρότητα. Εάν το τουριστικό προϊόν δεν συνδεθεί με την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου, καθώς και με την πρωτογενή παραγωγή. Ο σημερινός επισκέπτης και κυρίως ο αυριανός και ο μεθαυριανός απαιτούν πολλά περισσότερα από ένα απλό κατάλυμα, καλό φαγητό, ωραίες παραλίες και βραδινή διασκέδαση.

Μέρος αυτού του συνολικού πακέτου είναι η αγροτική παραγωγή και τούτο πρέπει να γίνει ακόμα πιο οργανωμένα. Ο επισκέπτης που βλέπει παντού λιόδεντρα θέλει να γεύεται ντόπιο λάδι, που επιβάλλεται να χρησιμοποιούν όλες οι ταβέρνες και τα εστιατόρια. Θέλει να γευτεί τη θρούμπα και να ξέρει πως αυτή είναι η βρώσιμη ελιά όπως την φτιάχνουμε στη Θάσο. Θέλει να φάει ντόπιο πευκόμελο, με κερήθρα και κουταλάκι του γλυκού. Να πιεί ντόπιο κρασί και τσίπουρο. Όχι πως τούτο δεν γίνεται, αλλά δεν γίνεται τόσο οργανωμένα όσο πρέπει.

Μα μέχρι τότε. Μέχρι να αντιληφθούμε τον τουρισμό άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία, την παράδοση και τις ντόπιες γεύσεις ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ας ανεβάσουμε την πινακίδα που δείχνει πού βρίσκεται ο Θεολόγος άμεσα. Σήμερα. Τώρα.

Νίκος Σπιτσέρης