Σε αυτές τις συνθήκες οι κυβερνώντες οφείλουν να βρουν τρόπους να ρίξουν σημαντικά τις τιμές στα βασικά είδη διατροφής. Όχι με διαπραγματεύσεις και κινήσεις καλής θέλησης, ούτε με έκκληση για συγκράτηση τιμών, αλλά με διατίμηση. Με ορισμό τιμών προκειμένου το «καλάθι της νοικοκυράς» να ξαναγεμίσει. Είναι βέβαιο πως σε μια τέτοια περίπτωση οι θιγόμενοι θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή σε άλλους οργανισμούς για να βρουν το δίκιο τους, αλλά στο μεταξύ η κυβέρνηση θα έχει στείλει το πρώτο πειστικό μήνυμα στο εσωτερικό ότι κάτι γίνεται. Ότι η επιχείρηση ανάταξης της οικονομίας και της χώρας δεν αφορά μόνο τη βιωσιμότητα των τραπεζών, αλλά και την τσέπη του καθενός. Για πρώτη φορά από το ξέσπασμα της κρίσης, οι Έλληνες πολίτες θα αντιλαμβάνονταν ότι η κυβέρνηση πράγματι νοιάζεται για τα προβλήματά τους και δεν αρκείται σε κούφια λόγια παρηγοριάς στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και η εκδίκαση των αγωγών κατά της επιβολής διατίμησης στα βασικά είδη διατροφής. Θα συγκρούονταν από τη μια οι απόψεις περί τη σημασία της ελευθερίας της αγοράς, με τη σημασία της αξίας της ανθρώπινης ζωής, που δίχως υπερβολή κινδυνεύει λόγω της κρίσης και της ακρίβειας. Και τούτη η συζήτηση είναι βέβαιο πως δεν αφορά μόνο την Ελλάδα.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου