Η συμμετοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κυβέρνηση συνεργασίας δεν ήταν ούτε αυτονόητη, ούτε επιβεβλημένη. Ο αριθμός των εδρών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου ήταν αρκετός για τον σχηματισμό κυβέρνησης, άρα κίνδυνος προσφυγής για τρίτη συνεχόμενη φορά στις κάλπες –σενάριο που οδηγούσε κατευθείαν στην κόλαση- δεν υπήρχε. Η απόφαση της ΔΗΜΑΡ να συμμετέχει στην κυβέρνηση είχε ως στόχο να αποδείξει στην πράξη ότι είναι «κυβερνώσα Αριστερά», που δεν διστάζει να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες ακόμα και σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία. Μάλλον, ιδίως σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία. Ένα «παρών» στον αγώνα κατά της χρεοκοπίας και της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, καθώς και στον αγώνα της προστασίας των πολλών. Αυτή την έννοια είχε η εμμονή του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη σε όλη την προεκλογική περίοδο στην αναζήτηση ισοδύναμων μέτρων, που θα ήταν ικανά να διασφαλίσουν τη συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ, δίχως να πλήξουν περαιτέρω τα συνήθη υποζύγια μισθωτούς και συνταξιούχους επιτείνοντας τον καταστροφικό φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Ενόψει των κρίσιμων συναντήσεων και αποφάσεων για το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ η Δημοκρατική Αριστερά οφείλει να μην μπει στη διαδικασία συζητήσεων περί το μέτρο της εφεδρείας ή τη μείωση συντάξεων από χαμηλοσυνταξιούχους. Με δεδομένες τις θέσεις του κόμματος περί την αναποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής, η ΔΗΜΑΡ οφείλει να τραβήξει το σκοινί και να θέσει επί τάπητος θέμα αποχώρησης από την κυβέρνηση σε περίπτωση που οι τροϊκανοί απαιτήσουν να συνεχιστεί αυτή η πολιτική εξαθλίωσης των πολλών στο όνομα μιας οικονομικής εξυγίανσης, που εν τέλει δεν αφορά παρά μόνο τους έχοντες.
Σε τούτη την κρίσιμη συγκυρία, με την ανεργία να καταρρίπτει το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ από μήνα σε μήνα και την οικονομία στα τάρταρα δεν έχει πια θέση η πολιτική υπολογισμού των ελλειμμάτων με τα κομπιουτεράκια. Απαιτούνται αποφάσεις πολιτικές, ικανές να θέσουν το αδιέξοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις πραγματικές του διαστάσεις. Εξάλλου, μια κυβερνητική κρίση μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο διαπραγματευτικό ατού του Έλληνα πρωθυπουργού στις κρίσιμες συσκέψεις, που ακολουθούν.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου