"Μωβ" βραδιές

Οι «μωβ» βραδιές στο ισόγειο του Εμπορικού Κέντρου Καβάλας έχουν ποικιλία και διαφορές, με έναν κοινό παρονομαστή: την ποιότητα. Το καλό ελληνικό τραγούδι, έτσι νέτα σκέτα, που δεν χρειάζεται ούτε ορισμούς, ούτε αποδείξεις. Απλώς είναι το τραγούδι, που απευθύνεται από τη μέση και πάνω. Τα σαχλοτράγουδα μιας χρήσης απευθύνονται από τη μέση και κάτω και είναι τόση η διαφορά που την αντιλαμβάνονται άπαντες. Ακόμα και εκείνοι που προσπαθούν χρόνια τώρα να πείσουν ότι διαφορά δεν υφίσταται. Τις Παρασκευές τα κλειδιά της διασκέδασης κρατά στα χέρια του ο Τάσος Καλαφάτης. Όσοι τυχόν δεν τον απολαύσατε από κοντά σπεύσατε. Δεν είναι μόνο το ρεπερτόριο και η συνολικότερη παρουσία του. Είναι το πηγαίο του χιούμορ, που συνοδευόμενο από τον απαραίτητο αυτοσαρκασμό, προσφέρουν μια ολοκληρωμένη μουσική παράσταση. Ξεχωριστή στιγμή τα «ντουέτα» που κάνει απουσία των «προσκεκλημένων» του.

Το περασμένο Σάββατο τη σκυτάλη από τον Καλαφάτη πήραν οι Σταύρος Κητής και Λίτσα Ασωνίτου, που με τη συνοδεία των Γιώργου Σεμερτζίδη και Θεολόγη Παπαστεργίου έκαναν αυτό που καλά γνωρίζουν από την εποχή του «Μποέμ»: Πρόσφεραν μια υπέροχη μουσική βραδιά με τη γνώση του επαγγελματία και το μεράκι του ερασιτέχνη, που κάποια στιγμή επέλεξε να μην τραγουδάει επαγγελματικά. Όταν όμως βγαίνουν στο πάλκο αραιά και πού έχουν την άνεση και τη σιγουριά που είχαν και τότε. Αλλά και τη γνώση και το ταλέντο. Με μια μόνο διαφορά. Οι φωνές τους είναι πιο ώριμες. Όπως και οι ερμηνείες τους. Όπως και το κοινό τους, που το περασμένο Σάββατο έσπευσε να διασκεδάσει μαζί τους γνωρίζοντας καλά πως «γυρίζει το γρανάζι, χωρίς να λογαριάζει».

Γύρισε το γρανάζι και δεν λογάριασε τίποτα. Το «Μποέμ», όπως και το «Βιλλάζ» είναι πια μακρινή ανάμνηση και το άλλοτε ζωηρό Παληό, που ξενυχτούσε με χάρη και στυλ ιδίως τα καλοκαίρια έγινε υπνωτήριο κατ’ απαίτηση όσων το κατοικούν. Η Καβάλα, που τότε αναπολούσε τα περασμένα μεγαλεία της καπνεργασίας, αντιλαμβάνεται ότι εκείνα τα χρόνια ήταν υπέροχα, παρά την γκρίνια που κυριαρχεί σε τούτη την όμορφη περιοχή θαρρείς και είναι στοιχείο της χλωρίδας. Μα ορισμένα πράγματα αλλάζουν για να παραμένουν ίδια, όπως η ερμηνεία του Σταύρου και της Λίτσας, αλλά και όσων τους ακολουθούν με τα ίδια μάτια, που χρώμα δεν αλλάξανε. Μόνο τρόπο να κοιτάνε.

Νίκος Σπιτσέρης