Φιλοδοξίες

Η πρωτοβουλία του πρώην αντινομάρχη Γιάννη Πασχαλίδη να καταθέσει την υποψηφιότητά του για το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές στην Αθήνα και όχι στην Καβάλα για να έχει το κεφάλι του ήσυχο είναι χαρακτηριστική της κρίσης που διέρχονται τα κόμματα. Όλα τα κόμματα, μα κυρίως τα δύο μεγάλα. Αυτές οι φυλές, τα ετερόκλητα μπουλούκια στελεχών με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και στοχεύσεις, που εντάχθηκαν στους δυο κυρίαρχους πολιτικούς οργανισμούς με μοναδικό στόχο την πάση θυσία προσωπική ανάδειξη.

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι οι φιλοδοξίες των στελεχών. Άλλωστε, οι προσωπικές φιλοδοξίες δεν είναι μόνον θεμιτές, αλλά και αποτελούν ζωογόνο δύναμη για κάθε πολιτικό οργανισμό. Το πρόβλημα εν προκειμένω των δύο μεγαλύτερων κομμάτων είναι ότι οι φιλοδοξίες αυτές δεν είναι ενταγμένες σε ένα γενικότερο πολιτικό πλαίσιο για τη διακυβέρνηση της χώρας. Την επίλυση των προβλημάτων των πολιτών. Έτσι, μην έχοντας άλλο πεδίο αντιπαράθεσης ή σύγκλισης, απουσία μιας διαρκούς πολιτικής ζύμωσης επί της ουσίας των προβλημάτων, το μόνο που μένει είναι η προσωπική φιλοδοξία ενός εκάστου. Σε τούτη την αδιάλειπτη σύγκρουση προσωπικών μηχανισμών είναι λογικό να συμβαίνουν και «παραλείψεις» υποψηφιοτήτων ή «λάθη» στην αποστολή μέσω ταχυδρομείου, με συνέπεια έμπειρα στελέχη όπως ο κ. Πασχαλίδης να κρατούν πισινή.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως το κίνητρο του κ. Πασχαλίδη δεν ήταν μόνο το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τους συνοδοιπόρους του στην τοπική Ν.Δ. Εάν αυτός ήταν όντως ο μοναδικός του στόχος θα έμενε εκεί. Δεν θα το διατυμπάνιζε. Οι δηλώσεις του περί την οδό που επέλεξε είχαν στόχο να στείλουν μηνύματα στους εσωκομματικούς του αντιπάλους, ότι πια δεν αστειεύεται και είναι αποφασισμένος να αγωνιστεί κόντρα στις εσωκομματικές παγίδες, που πλέον καλά γνωρίζει. Δικαίωμά του. Τον ίδιο αφορά και τα στελέχη της τοπικής Ν.Δ. στα οποία στόχευσε.

Το ερώτημα είναι αν ετούτοι οι βυζαντινισμοί που καλά κρατούν ακόμα στα δύο μεγάλα κόμματα κατά κύριο λόγο ενδιαφέρουν έστω κατ’ ελάχιστον τους πολίτες, που εξουθενωμένοι από την οικονομική κρίση αναζητούν μια άλλη πολιτική πρόταση ικανή να βγάλει τη χώρα από το απόλυτο αδιέξοδο. Μια πρόταση ολοκληρωμένη, που να μπορεί να αποσοβήσει τη χρεοκοπία δίχως να ρίχνει σωρηδόν ανθρώπους στον Καιάδα κατ’ εντολήν της τρόικας.