Ποντίκια σε ρόλο υπερεπαναστάτη

Άπαντες έχουν το δικαίωμα στην κριτική. Άπαντες έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν γραμμή πλεύσης. Απόψεις. Πολιτικές επιλογές. Γι αυτό εξάλλου γίνονται οι εκλογές. Η κινητικότητα του εκλογικού σώματος, οι αλλαγές στις τάσεις και τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω. Ενίοτε δε, το κάνουν. Ποιος για παράδειγμα μπορούσε να πιστέψει το 2007, την επομένη του θριάμβου του Κώστα Καραμανλή και της δεινής ήττας που υπέστη το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Γιώργος Παπανδρέου, ότι σε δυο χρόνια, θα έρχονταν τα πάνω-κάτω και θα έβγαινε πρώτο κόμμα με 10 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά το ΠΑΣΟΚ; Ουδείς. Και όμως συνέβη. Οι Έλληνες έστειλαν στην πρόωρη συνταξιοδότηση τον Καραμανλή και ανέθεσαν τις τύχες της χώρας στα χέρια του Παπανδρέου.

Όλα αυτά μοιάζουν πια μακρινά. Θαρρείς και έγιναν όχι πριν από δυο, αλλά πριν από καμμιά δεκαριά χρόνια. Ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού το 2009 έχει πλήρως απαξιωθεί στη συνείδηση των περισσότερων ψηφοφόρων του, καθώς η χώρα βαδίζει ακυβέρνητη στην έρημο της χρεοκοπίας. Άλλωστε, είναι πλέον σαφές ότι δεν κυβερνά το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου. Κυβερνούν οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους, που συμπεριφέρονται σαν κατακτητές δίχως να νοιάζονται ούτε για τα προσχήματα. Ο θυμός των πολιτών είναι απολύτως εύλογος. Όλων ανεξαιρέτως. Αλλά αυτοί που είναι σίγουρα πιο θυμωμένοι είναι αυτοί που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που εμπιστεύθηκαν τις τύχες της χώρας στον Παπανδρέου δίχως πολλές προσδοκίες, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν μπορεί να είναι χειρότερος από τον προκάτοχό του.

Αυτοί είναι που κάνουν τη διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Αυτοί είναι που αναζητούν με το φανάρι μια εναλλακτική πολιτική πρόταση. Αυτοί είναι που αυξάνουν τη διαφορά υπέρ της Ν.Δ., όχι γιατί πηγαίνουν προς τον Σαμαρά, αλλά γιατί φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί είναι που περισσότερο από τον καθένα οργίζονται όταν βλέπουν τους γυμνοσάλιαγκες επαγγελματίες Πασόκους, να δηλώνουν εσχάτως υπερεπαναστάτες και να συναγωνίζονται σε επαναστατική φρασεολογία. Όχι γιατί την πιστεύουν. Όχι γιατί πραγματικά άλλαξαν άποψη και θέση, που και ανθρώπινο είναι και θεμιτό, αλλά γιατί εγκαταλείπουν πρώτοι-πρώτοι το σκάφος τώρα που μπάζει νερά από παντού. Όπως τα ποντίκια. Άλλωστε, μια ζωή τον ρόλο των τρωκτικών του δημόσιου βίου έπαιζαν. Τον κατέχουν πολύ καλά.

Το ζήτημα είναι ποιον πείθουν.

Νίκος Σπιτσέρης