Το δημόσιο και οι γυμνοσάλιαγκες

Λες ότι οι γιατροί και οι νοσοκόμες του Νοσοκομείου Καβάλας ασχολήθηκαν με την περίπτωσή σου με τόση αφοσίωση θαρρείς και ήσουν ο μοναδικός ασθενής τους και σε κοιτούν συγκαταβατικά, θαρρείς και είσαι εξωγήινος και τελείς υπό την επήρεια πολιτισμικού σοκ. Λες ότι υπάρχουν δάσκαλοι στα δημόσια σχολεία που διδάσκουν αδιαφορώντας αν γίνεται δουλειά φροντιστήρια, αποφασισμένοι να εφοδιάσουν κάθε μαθητή τους με τα απαραίτητα για να επιτύχει στις πανελλήνιες εξετάσεις και σε κοιτούν με δυσπιστία. Τους μιλάς για τον δημόσιο υπάλληλο που συνεχίζει όπως και πριν την κρίση να κάνει τη δουλειά του ευσυνείδητα και είναι βέβαιοι ότι τους δουλεύεις ή ότι είσαι αφελής.

Ε, λοιπόν δεν είναι έτσι. Είναι γεγονός ότι ο δημόσιος τομέας πάσχει, επειδή για τούτο φρόντισαν χιλιάδες κοπρόσκυλα, πολιτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι επί δεκαετίες. Είναι επίσης γεγονός ότι η δημόσια παιδεία και η δημόσια υγεία πάσχει, όπως πάσχει κάθε υπηρεσία που ανήκει στον δημόσιο τομέα σε τούτη τη χώρα, όχι για λόγους νομοτέλειας. Όχι γιατί ανήκει στο δημόσιο. Αλλά γιατί φρόντισαν για αυτό πολιτικοί γυμνοσάλιαγκες, που έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά τους, αδιαφόρησαν πλήρως για τη λειτουργία του. Τον αντιμετώπισαν ως λάφυρο. Ως τσιφλίκι τους για το βόλεμα του πολυάριθμου κομματικού στρατού.

Αλλά το γεγονός αυτό δεν μπορεί να συμπαρασύρει όλους τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, που στις μέρες μας αντιμετωπίζονται ωσάν να είναι υπεύθυνοι όλων των δεινών της χρεοκοπημένης χώρας. Δεν είναι έτσι. Ο δημόσιος τομέας, έπειτα από δεκαετίες χειραγώγησης και άλωσής του από τις στρατιές των «πράσινων» και των «βένετων» πρέπει να επανιδρυθεί. Αλλά με απόλυτο σεβασμό σε αυτούς που προσφέρουν. Σε αυτούς που επιμένουν τόσα χρόνια να φυλάσσουν Θερμοπύλες, σε πείσμα της γενικότερης αντίληψης της ρεμούλας και της αρπαχτής. Όχι με χυδαία κριτήρια αγοράς. Πράγματι, για παράδειγμα τα αρχαία ελληνικά δεν θα έπιαναν φράγκο σε μια δημοπρασία μεταξύ «γιάπηδων με τζιν», αλλά είναι βέβαιο ότι συμβάλλουν καταλυτικά στη μόρφωση των παιδιών.

Να αξιολογηθούν. Όλοι. Αλλά με κριτήριο την πραγματική τους προσφορά, με στόχο την επανίδρυση του δημόσιου τομέα, έτσι που να παίζει πραγματικά τον ρόλο του και να πάψει να λειτουργεί ως ίδρυμα για το βόλεμα των κομματικών στρατών.

Νίκος Σπιτσέρης