Οι ιστορίες καθημερινών ανθρώπων και το πλιάτσικο

Ωραίες και διδακτικές οι ιστορίες για τον κυρ-Κώστα, τον κυρ-Ανδρέα, την κυρα-Μαρίκα, που κακώς κάκιστα έπαιρναν αναπηρικές συντάξεις που δεν δικαιούνταν με τη διαμεσολάβηση του βουλευτή του κόμματος. Απολύτως σωστές οι επισημάνσεις για τους ουκ ολίγους σαραντάρηδες και πενηντάρηδες συνταξιούχους, που αφού προηγουμένως εξασφάλιζαν μια σύνταξη άνοιγαν μετά και ένα μαγαζί, δημιουργώντας συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού με τους επαγγελματίες της διπλανής πόρτας. Όπως και οι επισημάνσεις για τις επιδοτήσεις των αγροτών που έγιναν δίλιτρα αυτοκίνητα, λουλούδια και σαμπάνιες σε επαρχιακά σκυλάδικα.

Αλλά είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι ετούτη η χώρα πλιατσικολογήθηκε συστηματικά από επιχειρηματίες, που δημιουργήθηκαν εν μία νυκτί με την προκλητική εύνοια παραγόντων των δύο μεγάλων κομμάτων. Από εργολάβους, που έγιναν εκδότες για να εκβιάζουν για την ανάληψη μεγάλων δημόσιων έργων με παράλογο υψηλό τίμημα, που μοιράζονταν με τα πολιτικά τους γιουσουφάκια σε μια ρεμούλα διαρκείας. Από κοπρόσκυλα που έκαναν την πολιτική επάγγελμα είτε με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ, είτε της Ν.Δ. και ακόμα τρώνε και πίνουν εις υγείαν των κορόιδων, που τους ψηφίζουν γιατί έχουν πειστεί ότι μόνο έτσι μπορούν να βελτιώσουν όσο τούτο είναι δυνατόν την καθημερινότητά τους. Για τις ανάγκες αυτού του συστήματος ξεχείλωσε ο δημόσιος τομέας ώστε να χωρέσει όσο γίνεται περισσότερους βολεμένους με στόχο τη διαιώνιση της πολιτικής τους κυριαρχίας. Για τις ανάγκες αυτού του συστήματος, ο δημόσιος τομέας έγινε τόσο αναποτελεσματικός όσο να μην ενοχλεί τους πολιτικά κυρίαρχους. Η αλήθεια είναι ότι σε τούτο το πλιάτσικο εναντίον της χώρας και των πολιτών της πήραν μέρος και αρκετοί δημοσιογράφοι, που θεωρούσαν εντελώς φυσικό να παίρνουν και κανά δυο αργομισθίες παράλληλα με τον διόλου ευκαταφρόνητο μισθό τους σε αναγνώριση των υπηρεσιών τους.

Γι αυτό και είναι ανήθικο να πυκνώνουν οι ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, που φρόντισαν να βολέψουν τα παιδιά τους στο δημόσιο ή να αποκρύπτουν κάποια εισοδήματα από την εφορία, όταν αυτές οι τάσεις είχαν δημιουργηθεί από την γεμάτη στρεβλώσεις ελληνική πραγματικότητα. Φταίει κι ο Χατζηπετρής πράγματι. Αλλά δεν είναι δυνατόν να επιρρίπτεται σε αυτόν η κύρια ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας και να μένουν στο απυρόβλητο αυτοί που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα προστατευμένοι πίσω από τους μαντρότοιχους στους οποίους έκλεισαν τη ματαιοδοξία τους.

Νίκος Σπιτσέρης