Για τον Μίμη

Ο Μίμης Γκουλούσης, ο δάσκαλος, ο «θείος» ή μεγάλος αδελφός των περισσότερων δημοσιογράφων της Καβάλας έγραψε το τελευταίο του ρεπορτάζ πριν από δυο μέρες στο Νοσοκομείο της Καβάλας. Η μάχη του με τον καρκίνο ήταν άνιση και σύντομη. Ίσα που πρόλαβε να μας αφήσει ένα τελευταίο χαμόγελο, που μαζί με τα καλαμπούρια και τις θύμισες από τα παλιά κρατάμε παρακαταθήκη. Μα και αφηγήσεις. Αφηγήσεις υπέροχες από τα παλιά από έναν καλό «παραμυθά». Όχι, ο Μίμης δεν διηγούνταν παραμύθια. Αλήθειες έλεγε, άλλοτε χαρούμενες και άλλοτε πικρές από τα παλιά με το ταλέντο του καλού παραμυθά. Σαν εκείνη της συνάντησης του παλιού αντάρτη με έναν αστυνομικό στο κουτούκι του Φραγκούλια, στην οδό Καράνου. Εκείνο το παλιό κουτούκι ανεβαίνοντας την ανηφορίτσα για τα δικαστήρια, όπου τα τελευταία χρόνια στεγάζονται τα είδη υγιεινής του Καζανίδη. Όταν διασταυρώθηκαν οι ματιές του αστυνομικού και του παλιού αντάρτη, ουδείς άλλος μπορούσε να καταλάβει την φόρτιση της στιγμής. Δυο άνθρωποι, που για λίγες ώρες είχαν απομονωθεί από τους υπόλοιπους και προσπαθούσαν ο ένας να σκοτώσει τον άλλο στον εμφύλιο, ξαναντάμωσαν και λίγες μέρες αργότερα γιόρτασαν μαζί τις γιορτές με την κοινή ιδιότητα του επιζώντα.


Ή την άλλη καταπληκτική ιστορία με τα αυτοσχέδια πατίνια, που ο Μίμης και οι φίλοι του –σαν ήταν παιδιά- κατέβαιναν τις κατηφόρες του Αη-Σίλα την εποχή που τα αυτοκίνητα εμφανίζονταν σποραδικά μόνο στους δρόμους της Καβάλας. Μα σε μια στροφή ένας πιτσιρικάς με το πατίνι βρέθηκε στην πορεία ενός φορτηγού και όλη η παρέα κράτησε την ανάσα της βλέποντάς τον να χάνεται κάτω από τις ρόδες του φορτηγού. Μα αυτός είχε την ψυχραιμία να ξαπλώσει και να περάσει δίχως γρατζουνιά κάτω από το φορτηγό.


Ιστορίες και αφηγήσεις από τα χρόνια που ήταν ανταποκριτής στην «Καθημερινή» και την «Ελευθεροτυπία». Από τα χρόνια που στον «Ταχυδρόμο» τέλειωναν τη δουλειά τα ξημερώματα έχοντας ξενυχτήσει πάνω από τα telex. Για τα ρεπορτάζ της Καθημερινής που δημοσιεύονταν και στον «Κήρυκα» της Νέας Υόρκης όπου διάβαζε τις ανταποκρίσεις του μια συμμαθήτριά του από το δημοτικό.


Νίκος Σπιτσέρης