Τουρισμός και υποθέσεις

Η αδικαιολόγητη γκρίνια για το επίπεδο των Βαλκάνιων τουριστών, που έσωσαν τη φετινή τουριστική χρονιά δεν αντέχει σε κριτική. Η κατακόρυφη αύξηση της κίνησης από τις γειτονικές χώρες λειτούργησε ως από μηχανής Θεός, που αναπλήρωσε στον μεγαλύτερο βαθμό την κατακόρυφη πτώση του εσωτερικού τουρισμού, αυτό το καλοκαίρι. Αλλά ίσως το σημαντικότερο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί μπαίνουν στα αυτοκίνητά τους και κατεβαίνουν στην Ελλάδα αυτόνομα. Επιλέγουν δωμάτιο, κάνουν τα ψώνια τους από τα σούπερ-μάρκετ, πηγαίνουν στο φούρνο για ψωμί, βγαίνουν στα εστιατόρια και τα μπαρ της περιοχής, που ταιριάζουν στο δικό τους γούστο ή στο δικό τους πορτοφόλι. Μόνοι τους. Εάν φύγουν ικανοποιημένοι θα ξανάρθουν ανεξάρτητα από τη βούληση των μεγάλων τουριστικών πρακτόρων του τουρισμού, που ενίοτε λειτουργούν και με τη νοοτροπία νταβατζή.

Το ζητούμενο, όπως σωστά σημείωσε σε πρόσφατες δηλώσεις του ο πρόεδρος των ξενοδόχων της Καβάλας Απόστολος Αθιανάς, είναι η στοχευμένη τουριστική προβολή για τη διατήρηση και αύξηση του τουριστικού ρεύματος από τις γειτονικές χώρες. Από τα Βαλκάνια και την Ιταλία κατά προτεραιότητα, χωρίς τούτο να αποκλείει την απαραίτητη στόχευση και σε άλλες αγορές. Είναι όμως κουτό να συγκρίνεις το απτό και δεδομένο τουριστικό ρεύμα των χιλιάδων επισκεπτών από τις γειτονικές χώρες με την κίνηση που θα μπορούσε να υπάρχει από άλλους προορισμούς εάν ο Ερμής δεν ήταν ανάδρομος, ή δεν ξεσπούσε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία το 1992 που έκοψε οριστικά τον δρόμο στον οδικό τουρισμό από Γερμανία και Αυστρία.

Πολιτική στον τουρισμό με υποθέσεις δεν γίνεται. Σίγουρα θα ήταν άλλα τα δεδομένα εάν δεν είχε μεσολαβήσει εκείνος ο πόλεμος ή εάν δεν υπήρχε το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, που στέρησε από τον ελληνικό τουρισμό το μεγάλο πλεονέκτημα της συναλλαγματικής διαφοράς που υπήρχε την εποχή της δραχμής. Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που δεν οδηγεί πουθενά. Αυτό που σήμερα υπάρχει είναι η μεγάλη –προνομιακή για το νομό Καβάλας- αγορά των γειτονικών χωρών, που μπορούμε και να τη διατηρήσουμε και να την αυξήσουμε αν κινηθούμε επαγγελματικά και μεθοδικά.

Χωρίς τούτο να αποκλείει την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλεται για άνοιγμα σε νέες αγορές.

Νίκος Σπιτσέρης