Γυμνοσάλιαγκες

Η καταγγελία των τεχνικών του Νοσοκομείου Καβάλας, που εγκαλούν τη διοίκηση ότι τους έχει παραγκωνίσει προς όφελος ιδιωτικής εταιρίας που συνεργάζεται με το Νοσοκομείο με το αζημίωτο θίγει ένα γενικότερο ζήτημα που αφορά τη λειτουργία του δημοσίου τομέα. Η διοίκηση από την πλευρά της αντιτείνει ότι οι τεχνικοί δεν έσπευσαν να εκπαιδευτούν στα νέα μηχανήματα και κρατά την πόρτα του διαλόγου ανοιχτή. Ανεξαρτήτως όμως με το τι συμβαίνει με τη συγκεκριμένη καταγγελία, το δημόσιο είναι και σπάταλο και υπεράριθμο, αλλά κυρίως είναι αντιπαραγωγικό. Όχι μόνο δεν εκμεταλλεύεται τα προσόντα του προσωπικού, που ούτως ή άλλως απασχολεί, αλλά καταφέρνει μεθοδικά θαρρεί κανείς να μην επιτρέπει στο προσωπικό να προσφέρει αυτά που θέλει και μπορεί. Άλλοτε προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων και άλλοτε χωρίς προφανή λόγο.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα για την κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση, που θέλει στοιχειωδώς να σέβεται τον εαυτό της και τους πολίτες. Να γίνει το δημόσιο παραγωγικό. Οι δημόσιοι υπάλληλοι να ενθαρρύνονται να αναπτύξουν τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους. Το περιβάλλον στο οποίο εργάζονται να τους ωθεί να προσφέρουν ό,τι μπορούν, αντί να τους αποθαρρύνει ή ακόμα χειρότερα να τους πείθει ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να αποφεύγουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες για το καλό τους. Αλλά ικανή και αναγκαία συνθήκη για ένα παραγωγικό δημόσιο είναι η δημιουργία μιας πραγματικά ανεξάρτητης δημόσιας διοίκησης, που θα λειτουργεί ανεξάρτητα από τις εναλλαγές των πολιτικών κομμάτων στην εξουσία. Μια δημόσια διοίκηση που θα εγγυάται τη συνέχεια του κράτους.

Στην πράξη και όχι στη θεωρία, γιατί θεωρητικά ετούτο έπρεπε να είχε συμβεί είτε από τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, είτε από τον Γιώργο Παπανδρέου. Μα ουδέν έγινε. Αυτό που έχει μείνει είναι οι στομφώδεις υποσχέσεις του Καραμανλή και οι «παπαριές» του νυν πρωθυπουργού περί διαφάνειας ηλεκτρονικής, που κατάντησαν σύντομο ανέκδοτο. Πριν καλά-καλά διατυπωθούν, οι καρεκλοκένταυροι γυμνοσάλιαγκες των δύο μεγάλων κομμάτων φρόντισαν να τακτοποιήσουν τα δικά τους παιδιά, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Πολύ πετυχημένα το είχε πει ο Παπανδρέου προεκλογικά προς τον Καραμανλή: Αντιμετώπισαν το κράτος σαν λάφυρο. Μόνο που με την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ το παιχνίδι συνεχίστηκε απλά με άλλους πρωταγωνιστές. Τον ρόλο των πλιατσικολόγων της δημόσιας περιουσίας τον έχουν πλέον αναλάβει εργολαβικά οι «πράσινοι» γυμνοσάλιαγκες.

Νίκος Σπιτσέρης