Μονόδρομος οι συνεργασίες

Η Νέα Δημοκρατία επιστρέφει την κατηγορία για την υπερχρέωση της χώρας στο ΠΑΣΟΚ, είναι ο εύγλωττος τίτλος της ανακοίνωσης που έβγαλε η τοπική ΝΟΔΕ για να αντικρούσει τις κατηγορίες που της προσάπτει το κυβερνών κόμμα. Συνάμα συμπυκνώνει το απόλυτο αδιέξοδο του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, όπως υπηρετήθηκε επί 30 χρόνια από τα δυο μεγάλα πολυτασικά κόμματα εξουσίας. Θα μπορούσε να ειπωθεί και αλλιώς: Αυτός ο φούρνος αυτά τα καρβέλια βγάζει. Ετούτα τα δυο φυτώρια παραγωγής ολίγιστων πολιτικάντηδων είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν είναι ικανά να διαχειριστούν την κρίση που δημιούργησαν. Όχι πως δεν υπάρχουν και στα δυο κόμματα ικανά στελέχη. Υπάρχουν. Αλλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Να έρθουν σε ρήξη με κατεστημένες νοοτροπίες. Να πάψουν να είναι όμηροι των ψηφοφόρων τους σε τούτο το επαίσχυντο όπως κατάντησε αλισβερίσι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όπου είναι σαφές πως δεν εκλέγεται ο καλύτερος. Επικρατεί ο λιγότερο κακός. Ο θεωρητικά πιο βολικός για να βολέψει το παιδί στο δημόσιο. Ο θεωρητικά πιο ικανός στις μηχανορραφίες.

Μόνο που άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν. Ούτε καν για την καθιερωμένη ψήφο ανοχής στο προβαλλόμενο κάθε φορά ως «μικρότερο κακό». Μετά τις… λαμπρές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου δεν υπάρχει άνθρωπος σε τούτη τη χώρα που στα σοβαρά να πιστεύει ότι η απάντηση στο δεδομένο αδιέξοδο είναι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά. Ο δρόμος για κυβερνήσεις συνεργασίας με ένα πλαίσιο προγραμματικών αρχών είναι η μοναδική επιλογή που απομένει. Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι οι συνθήκες δεν έχουν ωριμάσει σε πολιτικό επίπεδο. Ότι οι υφιστάμενοι πολιτικοί σχηματισμοί δεν είναι σε θέση να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν σε δέκα βασικούς στόχους.

Έχουν όμως ωριμάσει οι συνθήκες σε κοινωνικό επίπεδο. Τα ευρύτερα σχήματα συμμαχικών κυβερνήσεων προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση με την αξιοποίηση εξωκοινοβουλευτικών σε θέσεις κλειδιά είναι ούτως ή άλλως μονόδρομος.

Νίκος Σπιτσέρης