Διαβούλευση

Στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Διαβούλευσης, αυτού του νέου θεσμού του «Καλλικράτη» έδωσαν το παρών πολλοί –αν όχι όλοι- εκπρόσωποι τοπικών φορέων. Πήγαν για να δουν τι θα γίνει. Να προτείνουν. Να συμφωνήσουν και να διαφωνήσουν. Όταν όμως πήρε τον λόγο ο δήμαρχος Καβάλας Κωστής Σιμιτσής τους εξήγησε καθαρά ότι επειδή το ταμείον είναι μείον είναι περιττό να κάνουν προτάσεις. Προ ημερών η επιτροπή ξανασυνεδρίασε, ετούτη τη φορά με το 1/3 των εκπροσώπων των τοπικών φορέων υπό την προεδρία του αντιδημάρχου Τάσου Σμυρλόγλου, επειδή ο δήμαρχος απουσίαζε. Μάλιστα, η μειωμένη προσέλευση σχολιάστηκε αρνητικά. Στην επόμενη συνάντηση είναι πιο πιθανόν να πάνε ακόμα λιγότεροι, εάν η δημοτική Αρχή δεν φροντίσει να στείλει εγκαίρως το μήνυμα. Εάν δεν καταφέρει να καταστήσει σαφές πως ο ρόλος αυτής της επιτροπής δεν είναι διακοσμητικός. Να πείσει τα μέλη της για την αξία και τη σημασία της συμμετοχής δίνοντας πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο στη δουλειά της.

Στις μέρες μας και με δεδομένη την απαξίωση της πολιτικής ουδείς έχει καιρό για χάσιμο σε ανούσιες συσκέψεις. Όταν οι εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας καλούνται σε διαβούλευση πρέπει να υπάρχει περιεχόμενο. Όταν δεν υπάρχει, τότε χάνεται το όποιο ενδιαφέρον. Τούτο δεν σημαίνει ότι ο δήμαρχος δεν όφειλε να μιλήσει ανοιχτά. Δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να καλλιεργήσει ελπίδες που θα αποδεικνύονταν φρούδες εκ των υστέρων. Ίσα-ίσα, που η ειλικρίνεια είναι η βάση για να υπάρξει μια σχέση συνεργασίας.

Αλλά από την άλλη δεν είναι δυνατόν να μαζεύεις τους ανθρώπους αυτούς που εκπροσωπούν την τοπική κοινωνία και να τους ανακοινώνεις έτσι απλά πως δεν υπάρχει λόγος να κάνουν προτάσεις για το Τεχνικό Πρόγραμμα, αφού ελλείψει πόρων δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν. Στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί, που τραγουδούσε και ο Νικόλας Ασιμος και είναι ευθύνη της δημοτικής Αρχής να φροντίσει από την αρχή να τους διαφυλάξει. Η ύπαρξη νέων μεγαλύτερων αυτοδιοικητικών οργανισμών στον καιρό του Καλλικράτη ελλοχεύει τον κίνδυνο της αποξένωσης του πολίτη από τη δημοτική Αρχή. Αυτός είναι και ο λόγος δημιουργίας τέτοιων θεσμών, που πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού.

Με πράξεις και όχι με ανέξοδα λόγια.

Νίκος Σπιτσέρης