Ήταν κλέφταρος. Έκλεβε αβέρτα κατσίκια και πρόβατα εκείνα τα χρόνια που οι ζωοκλέφτες στη Θάσο ήταν λίγο λιγότεροι από τα ζωντανά. Αλλά αυτός ξεχώριζε. Για τούτο εξάλλου τιμωρήθηκε με την ποινή του εκτοπισμού κάπου στην παλιά Ελλάδα. Έτσι κάναν τότε με τους καθ' έξιν παραβάτες. Όταν εξέτισε την ποινή του δε γύρισε στο χωριό του, το Καζαβήτι. Ίσως γιατί δεν είχε τα μούτρα να αντικρίσει τους συγχωριανούς του μετά τον εκτοπισμό. Μπορεί απλώς για να έχει μεγαλύτερο πεδίο δράσης ως άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Διάλεξε το Κάστρο και σύντομα κατέδειξε τις αρετές του. Έκλεβε ασυστόλως. Αλλά από την άλλη, ήταν καλός άνθρωπος και καλός οικογενειάρχης.
Μια βραδιά πήγε κι έκλεψε ένα τραγί, αλλά το νέο κυκλοφόρησε σε όλο το χωριό. Τότε, ο έτερος αρχικλέφταρος, ο νωματάρχης, ονόματι Παπαντωνόπουλος, κινητοποίησε όλη τη δύναμη της αστυνομίας για να κυκλώσει το σπίτι. Αφού το κύκλωσε μπήκε μέσα και άρχισε να ψάχνει για το τραγί. Στις άκρες και στα μαγειρικά σκεύη. Ο κλέφταρος ατάραχος προσπαθούσε να πείσει το νωματάρχη ότι ήταν φήμες που είχαν διασπείρει οι εχθροί του. Κάποια στιγμή αμολάει την ατάκα της βραδιάς.
- "Εάν κύριε νωματάρχα έκλεψα, να φάω αυτό που έχω στην κούνια".
Μα στην κούνια δεν υπήρχε το ένα από τα τέσσερα παιδιά του, αλλά το σφαγμένο και γδαρμένο κλεμμένο τραγί, το οποίο η γυναίκα του κουνούσε πέρα δώθε. Είδαν και αποείδαν οι χωροφύλακες έφυγαν και άφησαν τον κλέφταρο να απολαύσει με την ησυχία του τους καρπούς των κόπων του.
Μετά από κάποιους μήνες ο κλέφταρος συνάντησε κάπου το νωματάρχη, τον αρχικλέφταρο που έπαιρνε τη μεγαλύτερη μερίδα από τα κλεψιμαίικα που κατάσχονταν συχνά-πυκνά. Τον πλησιάζει και του λέει:
- "Κύριε νωματάρχα, να ξέρεις. Εκείνο που είχα στην κούνια το 'φαγα. Και ήταν να γλείφεις και τα δάχτυλά σου".
Τα χρόνια πέρασαν και οι ζωοκλέφτες συμμαζεύτηκαν. Όταν ρωτήθηκε αυτός ο αρχικλέφταρος για τη δράση του στα νιάτα του είπε θυμόσοφα:
"Ήταν μάχη επιβίωσης. Δέκα σού κλεβαν, δεκαπέντε έκλεβες. Αλλά στο τέλος τίποτα δεν έμενε. Εμείς διακινδυνεύαμε για να τρώνε και να πίνουν οι νωματάρχες".
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου