Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Δικό μας είναι

Η ομορφιά κατοικεί παντού, αλλά εμείς αρνούμαστε να τη δούμε. Βουτηγμένοι στην τηλεοπτική δυστυχία, που εκπέμπεται αφειδώς από τις τηλεοπτικές χέστρες, που ξερνούν νυχθημερόν μιζέρια και πανικό στη διαρκή προσπάθειά τους να εγκλωβίσουν τηλεοπτικό κοινό, αναζητούμε το στραβό ακόμα και κει που δεν υπάρχει. Ή ακόμα και κει που δεν είναι αυτό που κυριαρχεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ετούτης της μίζερης νοοτροπίας που πια μας χαρακτηρίζει είναι οι κρίσεις για το νέο Νοσοκομείο Καβάλας. Ετούτο το στολίδι στο ύψωμα του Αη-Σίλα, που αν άνοιγε τις πύλες του χρόνια πριν, οι κάτοικοι της περιοχής θα διπλοσκούπιζαν τα πόδια τους πριν διαβούν το κατώφλι. Μα τώρα, ακούς μόνο κριτική και μάλιστα ισοπεδωτική από ανθρώπους απαίδευτους ικανούς να αποπατήσουν όπου βρουν με την πρώτη ευκαιρία.

Σαν προχθές που ένας τραυματίας και η συνοδός του κατέβαιναν με το ασανσέρ και έβριζαν θεούς και δαίμονες. Τους έφταιγαν τα πάντα. Το ασανσέρ, οι νοσοκόμες, οι γιατροί, το κτίριο. Ναι, το κτίριο.

- Μα μέχρι πριν λίγους μήνες το Νοσοκομείο στεγαζόταν σε δυο παλιά κτίρια στη μια και στην άλλη άκρη της πόλης. Δεν υπάρχει διαφορά;

- Σε δυο χρόνια θα είναι χειρότερο, απάντησε ο τραυματίας οργισμένος. Είδες τα πατώματα;

Είναι αλήθεια πως τα πατώματα είναι ένα πρόβλημα που εξαρχής ως τέτοιο αντιμετωπίστηκε. Είναι επίσης αλήθεια, ότι θα έπρεπε να έχουν δημιουργηθεί περισσότεροι χώροι στάθμευσης.

Όπως επίσης είναι αλήθεια πως υπάρχουν ελλείψεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό και πως η γενικευμένη λιτότητα δεν φέρνει μόνο τον απαραίτητο εξορθολογισμό των δαπανών, αλλά στερεί και πόρους απαραίτητους για τη σωστή λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Όπως επίσης υπάρχουν προβλήματα λειτουργικά, που ταλανίζουν το προσωπικό, σαν κι αυτά που υπάρχουν σε κάθε τέτοιο κτίριο τους πρώτους έξι μήνες της λειτουργίας του.

Αλλά όλα αυτά δεν μπορούν να βγάλουν από το κάδρο ετούτο το στολίδι. Ένα υπερσύγχρονο νοσοκομείο, που ανεβάζει τον πήχυ της παρεχόμενης δημόσιας υγείας. Είναι ηλίθιο να περνούμε από κάτω γιατί απλά έχουμε εθιστεί στη γκρίνια και την ισοπεδωτική κριτική τηλεοπτικών διαύλων και κομματικών γραμμόφωνων ξεπερασμένης τεχνολογίας με τη βελόνα κολλημένη στη στείρα κριτική. Ας ανεβούμε λίγο ψηλότερα και ας καμαρώσουμε αυτό το στολίδι, που -παρεμπιπτόντως- ανοικοδομήθηκε με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατά 75%. Ας το καμαρώσουμε, αφού διπλοσκουπίσουμε τα παπούτσια μας στο κατώφλι. Δικό μας είναι.

Νίκος Σπιτσέρης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου