Η ίδια τραγωδία με μικρές παραλλαγές

Μπορεί και να 'γινε λόγω της παραμορφωτικής ιδιότητας, που ούτως ή άλλως διαθέτει ο τηλεοπτικός φακός, ανεξαρτήτως προθέσεων. Αλλά χθες το πρωί, σε ενημερωτική τηλεοπτική εκπομπή (Κοινωνία ώρα mega) είδαμε απλήρωτους εργαζόμενους να μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον εργοστασιάρχη, που μετά από είκοσι χρόνια αδυνατεί να τους πληρώσει και όλοι μαζί να βάλλουν εναντίον των τραπεζών και της πολιτικής τους. Το ρεπορτάζ έγινε από το εργοστάσιο παραγωγής των γνωστών υποδημάτων elite στην Αττική, που εδώ και λίγες μέρες δεν λειτουργεί ελλείψει ρευστού για την κάλυψη της μισθοδοσίας και την αγορά των πρώτων υλών. Μια μονάδα παραγωγική, που κατασκευάζει επώνυμο προϊόν και ως τέτοια θα έπρεπε να διαφυλαχθεί ως κόρην οφθαλμού και όμως απειλείται με χρεωκοπία εξαιτίας της πολιτικής των τραπεζών, όπως δήλωναν χθες από κοινού εργαζόμενοι και εργοστασιάρχες.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν από το 2005, τότε που η διοίκηση της επιχείρησης αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο άνοιγμα στη λιανική, δημιουργώντας καταστήματα elite σε όλη τη χώρα. Κίνηση σωστή με επιχειρηματικά κριτήρια, τότε που έγινε. Με τα επιτόκια που υπήρχαν και με την πολιτική των τραπεζών. Τότε. Λίγα χρόνια πριν, που σταματούσαν τους περαστικούς και τους έδιναν με το ζόρι, που λέει ο λόγος, δάνεια για να προβούν σε επενδύσεις. "Το χρήμα δεν είναι πρόβλημα. Η ιδέα είναι που μετράει", που έλεγε και ένας καλός φίλος, που τώρα τρέχει και δε φτάνει. Μα, ενάμισι-δυο χρόνια μετά, άρχισαν τα προβλήματα. Οι ίδιες τράπεζες, που χορήγησαν τα δάνεια στην επιχείρηση άρχισαν να ζητούν επιτακτικά την αποπληρωμή των δανείων, αδιαφορώντας αν πρόκειται για επένδυση μακράς πνοής. Αρχισαν σιγά-σιγά να σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό των επιχειρηματιών. Αρχικά, η εύρωστη εταιρία άντεξε στην πίεση. Μα σιγά-σιγά το ρευστό τέλειωνε. Ωσπου λίγες μέρες πριν, μια εταιρία, που σύμφωνα με τις μαρτυρίες των εργαζομένων ουδέποτε καθυστερούσε να καταβάλλει δώρα και μισθούς, γονάτισε.

Το ερώτημα που προκύπτει φυσικά είναι ποιος ο ρυθμιστικός ρόλος της Πολιτείας. Πώς η πολιτεία προφυλάσσει ό,τι έχει απομείνει από παραγωγικό ιστό στον καιρό των αθρόων εισαγωγών και των εντελώς αντιπαραγωγικών κερδοσκοπικών παιχνιδιών των αγορών. Ποιος ελέγχει πώς διαχειρίζονται οι τράπεζες τα 28 δισ. που στόχο είχαν την ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς.

Ερωτήματα, που φυσικά και δεν αφορούν μόνο το εργοστάσιο elite. Είναι το ίδιο έργο, που με μικρές παραλλαγές παίζεται τα τελευταία δυο χρόνια σε όλη τη χώρα εξακοντίζοντας την ανεργία στα ύψη.

Νίκος Σπιτσέρης