"Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο". Ρήση πανάρχαια του Ηράκλειτου, που συχνά-πυκνά βρίσκεται στην αιχμή της πολιτικής επικαιρότητας. Ο επί 16 χρόνια δήμαρχος Καβάλας Λευτέρης Αθανασιάδης είχε κορνιζώσει το ρητό και το είχε αναρτημένο σε περίοπτη θέση. Πρόσφατα ήρθε και πάλι στο προσκήνιο, με αφορμή τη χρόνια διαμάχη του νέου προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά με τον Κώστα Μητσοτάκη, εξαιτίας της "προδοσίας" του Σαμαρά το 1993 στον άνθρωπο που τον έκανε υπουργό Εξωτερικών στα 35 του. Σε τούτη τη ρήση αναφέρεται αναμφιβόλως και η πρόσφατη δήλωση του πρώην βουλευτή και υπουργού Γιώργου Καλαντζή ότι μετάνιωσε που στις νομαρχιακές εκλογές του 1998 δεν πρότεινε ως υποψήφιο νομάρχη τον Δημήτρη Χριστοφιλογιάννη. Τι κι αν ο κ. Καλαντζής διέψευσε ότι η δήλωση είχε στόχο τον νομάρχη Θόδωρο Καλλιοντζή; Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Ο ωφελημένος από την τότε στάση του κ. Καλαντζή ήταν ο Καλλιοντζής, άρα το "mea culpa" του πρώην βουλευτή, αυτόν αφορά.
Οι ιστορίες προδοσίας, που συνδέονται με τη διαχρονική ρήση είναι πάντα ενδιαφέρουσες. Από τον μυθολογικό Τάνταλο, που δεν δίστασε να σφάξει τον γιο του Πέλοπα και να τον προσφέρει στους Θεούς του Ολύμπου, μέχρι τη σφαγή της Κλυταιμνήστρας από το γιο της, τον Εφιάλτη που πρόδωσε τους "300" και τον βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο, που δεν δίστασε να βοηθήσει τον Δαρείο και τον Ξέρξη. Τον Βρούτο που σκότωσε τον Καίσαρα και βρήκε τον θάνατο στους Φιλίππους. Tον Ιούδα που πρόδωσε τον Ιησού για τριάκοντα αργύρια και τον Πήλιο Γούση, που πρόδωσε το Σούλι.
Ωραίες ιστορίες, υπέροχες αφηγήσεις, που όμως δεν προσφέρονται για πολιτικά συμπεράσματα. Διότι στη ζωή, όπως και στην πολιτική, δεν υπάρχουν ούτε χάρες, ούτε οφειλές. Εν προκειμένω, όταν ο Καλαντζής υποστήριζε αναφανδόν την υποψηφιότητα του Καλλιοντζή, ακόμα και αν ήταν αυτός που την επέβαλλε, δεν τό 'κανε επειδή απλώς τον εκτιμούσε. Στήριξε τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα επειδή έτσι έκρινε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ότι υπηρετούνταν καλύτερα το συμφέρον του κόμματός του. Ενδεχομένως και το δικό του.
Και τούτο δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περίπτωση. Κανείς δεν είναι κανενός, κατά το γνωστό άσμα και κανείς δε χρωστάει κανενός στην πολιτική.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου