Αφιλόξενη Καβάλα

Υπέροχα το έθεσε χθες ο πρόεδρος των παραπληγικών και των ατόμων με κινητικές αναπηρίες Τάσος Βυζικίδης: "Οι πόλεις δεν είναι αφιλόξενες από μόνες τους. Οι άνθρωποι τις κάνουν έτσι και η Καβάλα δυστυχώς είναι αφιλόξενη..." Είναι βέβαιο ότι οι κύριες ευθύνες βαραίνουν τους κυβερνώντες. Είναι βέβαιο ότι δεν φταίνε οι Καβαλιώτες για το γεγονός ότι το κέντρο της Καβάλας είναι αδιάβατο και οι περισσότερες υπηρεσίες απροσπέλαστες, ενώ η κατάσταση στις γειτονιές είναι απλά εφιαλτική. Δε φταίει όμως καμμία αρχή όταν ο ασυνείδητος Καβαλιώτης κλείνει ράμπα αναπήρου. Δεν φταίει καμμία αρχή για το γεγονός ότι ελάχιστοι σέβονται συνειδητά τη σήμανση για τα πάρκινγκ των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Από την άλλη, το γεγονός αυτό δε δικαιολογεί τον χαμηλότατο δείκτη ευαισθησίας των πολιτικών για τα προβλήματα των ανθρώπων αυτών, που ζουν δίπλα μας, μαζί μας. Των ανθρώπων αυτών, που δεν πρέπει να ξεχνάμε, έχουν τα ίδια απολύτως δικαιώματα με μας. Αυτής της κατηγορίας των ανθρώπων, στις τάξεις της οποίας -μην το ξεχνάμε- μπορεί ανά πάσα στιγμή να προσχωρήσουμε εξαιτίας ενός λάθους. Μιας κακής σύμπτωσης ή συγκυρίας.

Θα ήταν άδικο να μη γίνει αναφορά στο ηχητικό σήμα που μπήκε σε φανάρια του κέντρου για τους τυφλούς. Στους οδηγούς όδευσης στο λιμάνι, που δημιουργήθηκαν επίσης για τους τυφλούς. Στις ράμπες, που μπορεί να κλείνονται συχνά-πυκνά, αλλά τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια υπάρχουν και μάλιστα αυξάνονται. Μόνο που ετούτα τα λίγα που έχουν γίνει μοιάζουν σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων των ανθρώπων αυτών, που πρέπει να το ξαναπούμε ώσπου να το χωνέψουμε: Εχουν ίσα δικαιώματα ως Ελληνες πολίτες με όλους μας.

Πρόκειται εν τέλει για έναν φαύλο κύκλο, που παραπέμπει στο κλασικό ερώτημα για την κότα και το αυγό. Είναι η Πολιτεία που φταίει πρώτα και κύρια για την ανυπαρξία μιας ολοκληρωμένης πολιτικής για το σεβασμό στα δικαιώματα των ανθρώπων αυτών, που είναι κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα. Είναι οι Δήμοι και οι Νομαρχίες, που με ελάχιστες εξαιρέσεις αδιαφορούν προκλητικά. Η απάντηση είναι απλή: Αν μια μέρα όλοι όσοι ζουν σε τούτη την πόλη σέβονταν σε κάθε τους κίνηση τους ανθρώπους με αναπηρία όλα θα ήταν διαφορετικά. Ακόμα και οι εκπρόσωποί τους σε δήμους, νομαρχίες και Βουλή και οι προτεραιότητές τους.

Νίκος Σπιτσέρης