Η ντροπή των σκουπιδιών

Το αίτημα του περιφερειακού συμβούλου Θανάση Μακρή για σύγκληση ειδικής συνεδρίασης για το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών θίγει μια από τις μεγαλύτερες ντροπές της αυτοδιοίκησης, των κυβερνήσεων των τελευταίων τριάντα χρόνων, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της. Χρόνια τώρα ελάχιστοι σε τούτη τη χώρα αγωνιούν για τούτη την ωρολογιακή βόμβα κατά του φυσικού περιβάλλοντος. Η έγνοια μας εξαντλείται στην απομάκρυνση των σκουπιδιών από την αυλή μας, τη γειτονιά μας, τους δρόμους του κέντρου όπου κυκλοφορούμε και πέραν τούτου ουδέν. Ας πεταχτούν στις ρεματιές, στις χαράδρες, στις κοίτες των ξεροπόταμων. Αρκεί να μην τα μυρίζουμε. Να μην τα βλέπουμε. Ο στρουθοκαμηλισμός στον υπερθετικό βαθμό.

Κατά τα άλλα, όταν το καλοκαίρι ξεσπούν πυρκαγιές, που πολλές φορές οφείλονται στις πολύ μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στις ανεξέλεγκτες χωματερές όπου καταλήγουν τα δικά μας σκουπίδια, τα βάζουμε με τους οικοπεδοφάγους. Με τους ασυνείδητους. Με τους εμπρηστές. Κάποτε ακόμα και με εξωτερικούς εχθρούς που επιβουλεύονται την φυσική ομορφιά της χώρας που ζούμε και ουδέποτε εκτιμήσαμε. Ούτε φευγαλέα περνά από το μυαλό μας η σκέψη πως η πυρκαγιά που κατακαίει το δάσος μπορεί να οφείλεται σε τούτο το διαρκές έγκλημα κατά του περιβάλλοντος, στο οποίο λίγο-πολύ είμαστε όλοι συνένοχοι.

Στο μεταξύ, υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που –αλίμονο- μας απειλεί με πρόστιμα για να πάψουμε να καταστρέφουμε την ίδια μας τη χώρα, για να πάψουμε να βρωμίζουμε ασυστόλως το ίδιο μας το σπίτι, εκπονήθηκε χρόνια πριν ένα σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων σε όλη την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Έγιναν συσκέψεις και ημερίδες. Ανταλλάχτηκαν απόψεις. Χειραψίες. Δημιουργήθηκε και κοτζάμ Διαδημοτική Επιχείρηση που θα αναλάμβανε να εκτελέσει το σχέδιο. Έκτοτε ουδέν. Μόνο κάτι ατελέσφορες προσπάθειες όπως το Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών στη Νέα Καρβάλη επιχειρήθηκαν και ματαιώθηκαν γιατί του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει. Μπορεί να βρωμίζουμε τις ρεματιές και τα λαγκάδια, αλλά τέτοιες μονάδες που ανακυκλώνουν υλικά, δηλαδή τα ταξινομούν ανά κατηγορία, δεν ανεχόμαστε να λειτουργούν στην αυλή μας.

Αυτά είναι για τους κουτόφραγκους σαν εκείνους τους «καθυστερημένους» Αυστριακούς, που έχουν εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων μέσα στον οικιστικό ιστό και μάλιστα το στεγάζουν σε ένα μοντέρνο πολύχρωμο κτίριο, το οποίο έχουν και στις καρτ-ποστάλ.

Νίκος Σπιτσέρης