Ταξί για τους ανάπηρους

Το ειδικό πολυμορφικό όχημα που αγόρασε ο συνεταιρισμός των ταξί «Eurotaxi» για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων με αναπηρία αποτελεί ένα πολύ μεγάλο, αλλά και τολμηρό, βήμα προόδου, που επιβάλλεται να μην αποτύχει. Αυτό το όχημα με την ειδική ράμπα για τη μεταφορά ανθρώπων με κινητικά προβλήματα δεν είναι απλώς μια έξυπνη επιχειρηματική κίνηση. Είναι ένα μεγάλο βήμα προόδου για την ελληνική κοινωνία, που στον τομέα αντιμετώπισης των αναπήρων ήταν και παραμένει δεκαετίες πίσω σε σχέση με τις προηγμένες δυτικές κοινωνίες.

Η είδηση εν προκειμένω θα μπορούσε να είναι ότι έπρεπε να φτάσουμε στο σωτήριον έτος 2011 για να μπορεί ο ανάπηρος να μετακινείται δίχως τη βοήθεια συγγενών και φίλων. Διότι αυτό είναι το ζητούμενο και όχι η ευαισθησία ενός εκάστου. Οι ανάπηροι δεν έχουν ανάγκη τη συμπόνια μας. Έχουν το δικαίωμα να διαβαίνουν τους ίδιους δρόμους με μας δίχως βοήθεια καμιά. Να μπορούν να κινούνται στο κέντρο της πόλης μόνοι τους. Να μπορούν να πηγαίνουν μονάχοι στις δημόσιες υπηρεσίες και να τελειώνουν τις δουλειές τους. Να καλούν το ταξί και να μην απαιτείται να καταστρωθεί ολόκληρο σχέδιο για να μπει να βγει το καροτσάκι. Να υπάρχει μια ειδική ράμπα, που και τον οδηγό να εξυπηρετεί, και τον ανάπηρο.

Αλλά υπάρχει μια πολύ σημαντική πτυχή του ζητήματος που θίχτηκε ακροθιγώς κατά την παρουσίαση του οχήματος από τους εκπροσώπους των αναπήρων. Ο Νομαρχιακός Σύλλογος των ατόμων με αναπηρίες προέτρεψε τα μέλη του να στηρίξουν αυτή την πρωτοβουλία με την ελπίδα ότι θα εξελιχθεί σε παροχή κοινωνικού χαρακτήρα και όχι εισπρακτικού. Μόνο που τούτο δεν είναι υπόθεση του συνεταιρισμού των ταξί. Οι άνθρωποι αυτοί τόλμησαν σε μια τόσο αρνητική συγκυρία να κάνουν αυτή την κίνηση, αλλά για να είναι το κόμιστρο προσιτό σε όλους τους ανάπηρους, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος χρηματοδότησης.

Διότι η υπηρεσία που παρέχεται δεν είναι υπόθεση των ταξιτζήδων, αλλά της Πολιτείας, που οφείλει να φροντίζει για το δικαίωμα όλων των πολιτών να μετακινούνται ελεύθερα. Μα και για την επιτυχία πρωτοβουλιών όπως η συγκεκριμένη, ώστε στο μέλλον να βρει μιμητές.

Μοναδική παραφωνία ήταν η κουτσαβάκικη επίθεση μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου εναντίον δημοσιογράφου διότι τόλμησε να μην ενθουσιαστεί με το τυπικό της τελετής των εγκαινίων, γεγονός που αμαύρωσε αναίτια αυτή την ξεχωριστή μέρα για τους ταξιτζήδες της Καβάλας.

Νίκος Σπιτσέρης