Χορεύουμε;

Άλλοι απαντούν στην κρίση με αυτοκτονίες. Άλλοι με ένα μίγμα εθνικισμού και μισαλλοδοξίας. Μα, οι «χορευτές του δρόμου» που θα χορέψουν αύριο το απόγευμα στο Πάρκο Φαλήρου δίνουν τη δική τους απάντηση. Ξέρουν καλά ότι ο χορός δεν αρκεί για να αλλάξουν τον κόσμο. Ξέρουν επίσης καλά ότι η δυστυχία που σεργιανάει στους δρόμους, συνέπεια ετούτης της εκτρωματικής ευρωπαϊκής πολιτικής που επιβάλλουν οι κόρακες του νεοφιλελευθερισμού, δεν αντιμετωπίζεται με κουτιά γάλακτος εβαπορέ, μακαρόνια και ρύζι. Αλλά αύριο το απόγευμα από τις 7 μέχρι τις 11.30 το βράδυ είναι αποφασισμένοι να κάνουν αυτό που καλά γνωρίζουν στο πάρκο Φαλήρου, καλώντας τους Καβαλιώτες να συμμετέχουν δείχνοντας στην πράξη αλληλεγγύη. Όχι, ετούτο το πάρτυ δεν έχει τίποτα κοινό με τις φιλανθρωπικές βραδιές των κυριών της καλής κοινωνίας. Η πρόσκληση δεν απευθύνεται προσωπικά στα φιλάνθρωπα αισθήματα της τάδε οικογενείας, που μπορεί παραλλήλως να ισοπεδώνει εργασιακά δικαιώματα, να οικονομάει από τοκογλυφικές δραστηριότητες και να αναλαμβάνει δυνάμεις στα σαλέ της Ελβετίας, δικαιωμένη για το φιλάνθρωπο προσωπείο της.

Απευθύνεται σε όσους σε τούτο τον χαλασμό αρνούνται να παραδώσουν την ανθρωπιά τους. Ελάτε, λένε. Ελάτε και φέρτε μαζί σας ό,τι μπορείτε. Ένα πακέτο μακαρόνια, ικανά να χορτάσουν μια τετραμελή οικογένεια ένα μεσημέρι. Πέντε κουτιά γάλα, που μπορούν να χαρίσουν το χαμόγελο σε ένα παιδάκι για λίγες έστω μέρες. Αλλά το σημαντικότερο δεν είναι ούτε το γάλα, ούτε η ξηρά τροφή. Είναι η ανθρωπιά. Η αλληλεγγύη. Αυτό το χέρι που μας καλούν να τείνουμε προς τον πλησίον μέσα σε τούτο τον χαλασμό.

Οι «χορευτές του δρόμου» δεν έχουν πολλά να πουν. Δεν είναι δουλειά τους οι προγραμματικές διακηρύξεις. Σπεύδουν όμως να ξεκαθαρίσουν ότι ουδεμία σχέση έχουν με το ανερχόμενο και εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο του εθνικισμού, που σηκώνει κεφάλι σε όλη την Ευρώπη. Οι χορευτές του δρόμου δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών. Άλλωστε, και αυτοί διαθέτουν στις τάξεις τους μέλη από τις όμορες βαλκανικές χώρες. Χορεύουν κόντρα στη φτώχεια και την ανέχεια. Κόντρα στη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό. Το μήνυμα που απευθύνουν είναι απαλλαγμένο από ανούσιους βερμπαλισμούς και βαρύγδουπες διακηρύξεις. Είναι φιλοσοφημένο στην απλότητά του. Θα μπορούσε να έχει τον εξής γενικό τίτλο: Χορεύουμε;

Νίκος Σπιτσέρης