Όλη αυτή η συζήτηση μπορεί να μην έχει τόση μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι ο Αμπαζής, ο Γκόνης ή όποιος άλλος επαγγελματίας κληθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον πολιτισμό, ανεξάρτητα από την προσφορά του, δεν είναι υπεράνω των θεσμών. Με άλλα λόγια, χωρίς καμμία πρόθεση υποτίμησης του έργου του Αμπαζή, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία εν τέλει είναι το ΔΗΠΕΘΕ και όχι ο καλλιτεχνικός του διευθυντής. Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση δούλεψε και ο Αμπαζής και κέρδισε την καθολική αναγνώριση. Προσπάθησε να κάνει το ΔΗΠΕΘΕ υπόθεση των πολιτών, της τοπικής κοινωνίας, ανεξάρτητα από τις όποιες κατά περιόδους επιλογές της εκάστοτε διεύθυνσής του.
Εν τέλει, η ουσία της υπόθεσης δεν είναι αν ο Αμπαζής φεύγει πικραμένος για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Εξάλλου, μπορεί ούτως ή άλλως να έφευγε αφού το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας είναι πιο κοντά στον τόπο διαμονής του και μια πρόκληση για την καριέρα του. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι εν μέσω ετούτης της τόσο δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας η διοίκηση του δήμου Καβάλας επιμένει να διατηρεί δυο καλλιτεχνικούς διευθυντές στο πόδι του Δημήτρη Ιωάννου, του προηγούμενου καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ, που αυτονόητα είχε στην ευθύνη του το Φεστιβάλ Φιλίππων. Και τούτο δεν άπτεται των όποιων επιλογών της διοίκησης στον τομέα του πολιτισμού. Είναι μια διαρκής και αναίτια πρόκληση, που βαραίνει προσωπικά τον δήμαρχο Κωστή Σιμιτσή.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου