Η "γερμανοσύνη" της Εθνικής Γερμανίας

Η σπουδαία Εθνική Ελλάδας κατάφερε μετά τον ανεπανάληπτο θρίαμβο του Euro του 2004 να δώσει το παρών στο επόμενο Euro, στο πρόσφατο Μουντιάλ και στα γήπεδα της Πολωνίας να περάσει στις 8 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης μπροστά από χώρες όπως η Ολλανδία και η Ρωσία και όμως βρέθηκαν άνθρωποι που απογοητεύτηκαν επειδή δεν ταπείνωσε τη… Μέρκελ. Αυτή η σπουδαία ομάδα του Φερνάντο Σάντος, που κατάφερε να κοιτάξει στα μάτια την καλύτερη Εθνική Γερμανίας από το μακρινό 1990, και να είναι ισόπαλη στο σκορ με 1-1 στα πρώτα 60 λεπτά του παιχνιδιού, δηλαδή στα 2/3 της διάρκειάς του και όμως κάποιοι έχουν πρόβλημα με τον βαθμό Γερμανοσύνης του Οζίλ, του Κεντίρα, του Μπόατενγκ, του Ποντόλσκι και του Κλόζε. Όλα τους παιδιά μεταναστών, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Γερμανία, έμαθαν ποδόσφαιρο στη Γερμανία, άρα είναι ποδοσφαιρικά προϊόντα της Γερμανίας. Μάλιστα, αυτή η άκρως ρατσιστική προσέγγιση των πραγμάτων γίνεται στο όνομα της αντίστασης στον οικονομικό ιμπεριαλισμό της Γερμανίας και διεκδικεί και δάφνες αντίστασης στην πολιτική της Μέρκελ.

Όσον αφορά το αθλητικό μέρος του θέματος, η επιτυχία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου είναι αδιαμφισβήτητη. Η μέχρι 10 χρόνια πριν ανύπαρκτη εθνική ομάδα κατάφερε μετά τον ανεπανάληπτο θρίαμβο του 2004 να σταθεροποιηθεί ανάμεσα στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και του κόσμου και τούτο ούτε εύκολο είναι, ούτε ως αυτονόητο μπορεί να εκληφθεί.

Όσον αφορά το ζήτημα της «γερμανοσύνης» των παικτών της Εθνικής Γερμανίας, που είναι και το σημαντικότερο, είναι άλλο ένα απτό δείγμα της ανόδου του εθνικισμού, με τους κινδύνους που τούτο συνεπάγεται. Η «γερμανοσύνη» του Τούρκου στην καταγωγή Οζίλ, ή του Γκανέζου στην καταγωγή Μπόατενγκ δεν είναι ούτε περισσότερη ούτε λιγότερη από αυτήν του Σβάϊνστάϊγκερ επειδή το πόσο Έλληνας ή πόσο Γερμανός είναι κανείς δεν είναι ζήτημα DNA. Η ωραία στην πολυχρωμία της σύνθεση της Εθνικής Γερμανίας είναι συνέπεια της πολυπολιτισμικής κοινωνίας της Γερμανίας όπου ζουν και συνυπάρχουν ειρηνικά άνθρωποι από όλες τις φυλές της γης και τούτο συνιστά τη μεγαλύτερη ήττα των απόψεων του Χίτλερ περί «αρίας φυλής» και της καθαρότητας της γερμανικής ράτσας. Όχι, πως όλα στη Γερμανία βαίνουν καλώς και πια δεν γίνονται διακρίσεις. Αλλά έχει τη σημασία του να βλέπεις έναν μαύρο με καταγωγή από την Γκάνα να φοράει τη φανέλα της Γερμανίας.

Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Νίκος Σπιτσέρης