Η χθεσινή απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη να αποσύρει σταδιακά τη φρουρά έξω από τα αστυνομικά τμήματα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Τέτοιες απαντήσεις πρέπει να δοθούν σε αυτούς τους ψυχρούς εκτελεστές που σκορπίζουν τον θάνατο, υπερασπιζόμενοι τάχατες θεωρίες και αρχές. Αλλωστε, τα αστυνομικά τμήματα δεν είναι φρούρια, αλλά δημόσιες υπηρεσίες που πρέπει να εξυπηρετούν τον πολίτη όπως σωστά υποστήριξε ο υπουργός. Μόνο που αυτές οι κινήσεις δεν αρκούν. Η Ελληνική Αστυνομία πρέπει να επανιδρυθεί για να μπορέσει να παίξει τον ρόλο της στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Ετσι, που να απομονώσει μια για πάντα τα στοιχεία εκείνα που έχουν νταραβέρι με χρυσαυγίτες και άλλα φασιστοειδή. Ετσι, που να τεθούν στο περιθώριο μια για πάντα κάτι φονιάδες μπάτσοι σαν αυτόν που εκτέλεσε πέρυσι τον 16χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, εκθέτοντας ένα ολόκληρο Σώμα στις τάξεις του οποίου υπηρετούν πολλοί που ουδέποτε θα σήκωναν κουμπούρι εναντίον παιδιών ούτε για εκφοβισμό. Παράλληλα, πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις για την αναβάθμιση της επιχειρησιακής ικανότητας της Αστυνομίας. Πολλά πρέπει και μπορούν να γίνουν. Αλλωστε, μόνο η απόφαση για κατάργηση της φρουράς έξω από τα αστυνομικά τμήματα θα απελευθερώσει περί τους 2.000 αστυνομικούς, που θα μπορέσουν να ενισχύσουν τις πεζές περιπολίες.
Για τους αδίστακτους τρομοκράτες νέας γενιάς, αυτούς τους παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου που τάχατες επιτίθενται κατά του σάπιου κατεστημένου, εκτελώντας εν ψυχρώ αστυνομικούς δεν χωρούν ιδιαίτερες αναλύσεις. Πρόκειται για φονιάδες νέτα, σκέτα. Χωρίς υποσημειώσεις. Στο θολωμένο τους μυαλό όλοι οι αστυνομικοί είναι «γουρούνια και δολοφόνοι» επειδή φορούν την ίδια στολή. Μα αυτή η ισοπεδωτική, καθαρά φασιστική θεώρηση του κόσμου δεν περιορίζεται καν σε όσους φορούν αστυνομική στολή. Άπαντες θεωρούνται συνένοχοι του συστήματος. Όσοι δουλεύουν, όσοι πασχίζουν καθημερινά. Γι’ αυτό και εν αντιθέσει με τους τρομοκράτες της «17 Νοέμβρη», που τουλάχιστον αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη για τον θάνατο του Αξαρλιάν, αυτοί ούτε συγγνώμη ζητούν, ούτε μπαίνουν στον κόπο να κάνουν διαχωρισμούς. Χτυπούν αδιακρίτως. Απλά σκοτώνουν.
Με την ίδια άνεση, που μπορεί να ληστεύουν και τούτο να το ονομάζουν «απαλλοτρίωση του βρώμικου χρήματος του κεφαλαίου». Μόνο που όπως και αν το ονομάζουν, η ληστεία είναι ληστεία. Η δολοφονία, δολοφονία. Και ο φασισμός, φασισμός.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου