Εμείς οι επιζώντες

Στη θέση του Στάθη, του 20χρονου φαντάρου που σκοτώθηκε όταν ανατράπηκε το άρμα μεταφοράς προσωπικού που οδηγούσε, κατευθυνόμενος προς το λιμάνι του Ωρωπού προ ημερών θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι ή σχεδόν όλοι εμείς που υπηρετήσαμε σε τέτοια άρματα. Εμείς, που στην ηλικία του Στάθη κάναμε αμέτρητα χιλιόμετρα χωρίς να συνειδητοποιούμε τους κινδύνους που διατρέχαμε. Εμείς οι επιζώντες. Εμείς δεν περιμένουμε το πόρισμα που παρήγγειλε με το γνωστό του ύφος ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος για τα αίτια του ατυχήματος. Τα ξέρουμε. Τα ζήσαμε στο πετσί μας για 12, 14 ή 18 μήνες.



Εμείς ξέρουμε καλά τι εστί άρμα μεταφοράς προσωπικού Μ 113. Είναι κάτι λαμαρινένια κουτιά, που κατασκευάστηκαν 40-45 χρόνια πριν και ακόμα χρησιμοποιούνται ευρέως από εφέδρους με τους κινδύνους που τούτο συνεπάγεται. Εμείς, που δεχθήκαμε πιέσεις για να αναλάβουμε τον χειρισμό τέτοιων αρμάτων αντιλαμβανόμαστε απόλυτα αυτό που είπε ο πατέρας του νεκρού: «Μου είπε μπαμπά δεν θέλω να οδηγήσω, αλλά με πιέζουνε». Όλους μας πιέζανε. Να χρεωθούμε τα άρματα. Να τα συντηρήσουμε. Να τα οδηγήσουμε. Το κάναμε με την τρέλα της νιότης. Αλλά δεν είμασταν εντελώς ανυποψίαστοι. Εξ ου και οι κώδικές μας, όπως εκείνος ο τραγικά προφητικός «Μάνα Τρέχα Πέθανα», αντί του ορθού «Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού».



Η άλλη εξίσου επιτυχημένη απόδοση των αρχικών ΜΤΠ ήταν Μονάδα Ταχείας Πήξεως. Όντως πήζαμε. Μαύριζε το μάτι μας να πάρουμε άδεια, μαύριζε το μάτι μας από τις πολλές ασκήσεις, αλλά και από την απειλή των ποινών για να διασφαλίζεται η σωστή συντήρηση των αρμάτων. Αργότερα συνειδητοποιήσαμε ότι δεν έφταιγαν οι αξιωματικοί. Προσπαθούσαν με τα ελάχιστα μέσα που διέθεταν να καλύψουν τα νώτα τους. Πίεζαν αφόρητα τους οδηγούς των αρμάτων ώστε να αποφύγουν ατυχήματα σαν κι αυτό που έκοψε το νήμα της ζωής του Στάθη. Άλλωστε, δεν ήταν ο μόνος. Κι άλλοι οδηγοί έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν σοβαρά, όπως και άλλοι επιβαίνοντες σε τούτα τα λαμαρινένια κουτιά μεταφοράς ψυχών.



Εμείς οι επιζώντες δεν περιμένουμε τίποτα από το πόρισμα. Δυο απαντήσεις μοναχά: Ως πότε αυτά τα παλιά άρματα θα μεταφέρουν ψυχές με τους κινδύνους που τούτο συνεπάγεται και ως πότε θα χρεώνονται σε εφέδρους αντί σε επαγγελματίες.