Πάνω σε ετούτη την εδραία αντίληψη στηρίχθηκε ο απατεώνας, που αλώνισε την περιοχή και –ειρήσθω εν παρόδω- παραμένει ασύλληπτος. Ισχυριζόταν ότι έχασε το κλειδί του αυτοκινήτου ή ότι το κλείδωσε στο πορτ-μπαγκάζ και ζητούσε δανεικά από αγνώστους ιδιοκτήτες περιπτέρων, πρακτορείων του ΟΠΑΠ ή άλλων καταστημάτων. Κι αυτοί του έδιναν. Ο πρώτος που τον αναγνώρισε κατά την έρευνα των αστυνομικών αρχών ήταν ένας πράκτορας του ΟΠΑΠ από τη Χρυσούπολη από τον οποίο άρπαξε 700 ευρώ. Κατά το διάστημα μεταξύ Απριλίου-Οκτωβρίου του 2012 άρπαξε από τρεις ιδιοκτήτες περιπτέρων ακόμα 785 ευρώ, ενώ η έρευνα συνεχίζεται. Η ευκολία με την οποία τα θύματα έδιναν χρήματα σε έναν άνθρωπο που δεν γνώριζαν δεν οφείλεται ούτε στο φιλότιμο, ούτε σε εύκολες αναφορές στην ψυχοσύνθεση του νεοέλληνος. Το φιλότιμο δεν κοστολογείται και δεν βγαίνει στα παζάρια.
Το πρώτο αβίαστο συμπέρασμα που εξάγεται είναι η ευκολία με την οποία ο νεοέλληνας βάζει το χέρι στην τσέπη και ξοδεύει τα τελευταία 20 χρόνια. Η αρετή της εγκράτειας των παλιότερων γενεών θεωρήθηκε κουσούρι. Το ζητούμενο στην Ελλάδα της κονόμας, της ρεμούλας και της αρπαχτής δεν ήταν η σωστή διαχείριση των χρημάτων που διέθετε κανείς, αλλά ο κύκλος του. Οι γνωριμίες του. Οι άκρες που είχε σε καίριες θέσεις. Αν έκανε τις κατάλληλες γνωριμίες κονομούσε ή προσδοκούσε κάποια στιγμή να οικονομήσει ή να εξυπηρετηθεί ποικιλοτρόπως. Ακόμα και ο ισχυρισμός του απατεώνα ότι κλειδώθηκε έξω από ένα θηριώδες Audi 8 αρκούσε για να ανοίξουν καρδιές και πορτοφόλια. Κι ας μην το είχαν καν δει, αφού κυκλοφορούσε με ταξί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου